[1029] catapulta, ae, f. (954;945;964;945;960;941;955;964;951;962;), ein grobes Geschütz, womit Pfeile, Lanzen u. dgl. abgeschossen wurden, die Wurfmaschine, Katapulte, castra crebro catapultā impulit, Varr. fr.: ne saxa ex catapultis latericium discuterent, Caes.: catapultis ballistisque per omnia tabulata dispositis, Liv. – meton. = das Wurfgeschoß, Turpil. com. 125. Plaut. capt. 796 u.a.