tūtātor , ōris, m. (tutor, ārī), der Beschützer, Apul. de deo Socr. 16. Arnob. 3, 24: Phrygiae gentis tutator Apollo, Auct. epit. Iliad. 916.
ἠλί-βατος , jäh, schroff, steil ansteigend ... ... Eur. Hipp . 732 ἠλιβάτοις ὑπὸ κευϑμῶσι γενοίμαν , wo der Schol . βαϑυτάτοις erkl., u. so vom Tartarus; auch Stesichor. frg. inc . ...