expositio , ōnis, f. (expono), I) eig.: 1) ... ... . rhet.: brevis, circumcisa, Quint.: exp. sententiae suae, Cic.: rerum gestarum, argumentorum, Cornif. rhet.: exemplorum, Quint.: Plur., expositiones rerum, Cic.: iunctae ...
retrōrsum u. retrōrsus, Adv. (= retroversum od. vorsum ... ... umgekehrt, deinde retrorsum vicissim etc., Cic.: sed omnia retrorsum, Flor.: quaedam argumenta retrorsus idem valent, Quint. – b) rückwärts, auf die vergangene Zeit ...
com-plector , plexus sum, plectī (com u. plecto), ... ... zusammenfassen, omnia unā comprehensione, Cic.: utrumque unā appellatione, Quint.: hoc (argumenti) nomine omnia, quae etc., Quint.: honesto (unter dem Anständigen) iustum ...
praecipito , āvī, ātum, āre (v. praeceps), I) ... ... Stat. Theb. 1, 679: m. Acc. u. Infin., Argum Tiphynque vocat pelagoque parari praecipitat, Val. Flacc. 2, 391. – II) ...
coniectūra , ae, f. (conicio), die Mutmaßung, Vermutung ... ... folg. indir. Fragesatz, Cic.: afferre coniecturam, mutmaßliche Anzeige, Cic.: alqd argumentari et coniecturā prosequi, Cornif. rhet.: ut coniecturā consequi possumus, Auct. b. ...
dissolūtio , ōnis, f. (dissolvo), die Auflösung, ... ... . rhet. 1, 4. Cic. Clu. 3: Plur., dissolutiones argumentorum, Vulg. sap. 8, 8. – 3) die Abspannung, ...
collocātio , ōnis, f. (colloco), I) aktiv, das ... ... Mencken Obss. p. 122 sq.), collocatio verborom, Cic. u. Quint.: argumentorum, Cic.: rerum, Quint.: in rebus et verbis, Quint.: compositi oratoris bene ...
reciprocus , a, um (aus *recus u. *procus ... ... Varro: vox, zurückprallend, v. Echo, Plin. – II) bildl.: argumenta, zurückgewandte (ἀντιστρέφον ...
ingeniōsus , a, um (ingenium), I) von guter Art, ... ... ingeniosior, Cic.: homo ingeniosissimus, Cic. – übtr., simulatio, Plin. pan.: argumentum, geistvoll erdacht, Plin.: res est ingeniosa dare, das Geben erfordert ...
congregātio , ōnis, f. (congrego), die Zusammenherdung, I) ... ... . epist. 78. mans. 39. – b) v. Abstr., c. argumentorum, Quint. 5, 7, 18: criminum (Ggstz. separatio), Quint. ...
assevērātio (adsevērātio), ōnis, f. (assevero), der angewandte ... ... od. zuversichtliche Behauptung, Beteuerung, α) eig.: confirmatio est nostrorum argumentorum expositio cum asseveratione, Cornif. rhet. 1, 4: cum quorumdam probatio sola ...
cōn-fragōsus , a, um, holperig, uneben, I) ... ... Liv. u. Frontin. – II) übtr.: a) übh.: argumenta velut horrida et c., Quint.: versus velut c., Quint.: Compar., confragosius ...
catastropha , ae, u. - strophē , Akk. ēn ... ... p. XV III. lin. 8 u. 21 ed. Klotz. Donat. argum. ad Ter. Andr. p. 3. lin. 15 ed. Klotz. – ...
circum-specto , āvī, ātum, āre (Frequ. v. circumspicio ... ... armaque, Tac.: fugam et fallendi artes, Tac.: defectionis tempus, Liv.: omnes argumentorum locos in agendo, Quint. – m. Dat. ( wem? für ...
contrō-versus , a, um (contra u. versus), ... ... (Ggstz. confessus; verb. dubius controversusque, Ggstz. certus), argumentum, Quint.: auspicium, Liv.: ius, Cic.: res c. et plena dissensionis ...