1. mēsis = mensis, Corp. inscr. Lat. 5, 1636; 6, 11928 u. ö.: Genet. Plur. mesum, Corp. inscr. Lat. 6, 3604: mesorum, Corp. inscr. Lat. 6, 12675; 10, 623 u. 2535. ...
2. mesis = messis, Not. Tir. 72, 88.
messis , is, f. (meto, ere), die ... ... ) eig. und meton.: A) eig.: messis hordea, Varro: messium tempore, Plin.: calidiora atque eo maturiora messibus Apuliae loca, Liv.: ... ... Archaist. Akk. messim, Plaut. Epid. 718 (cod. B mesim); most. 161. Cato ...
tmēsis , is, Akk. in, f. (τμησις), gramm. t.t. = die Trennung eines Wortes, die Tmesis (wie quod iudicium cum que = quodcum que iudicium), Serv. ...
messio , ōnis, f. (meto, ere), das Mähen, frumenti, Varro r. r. 1, 50, 1: hordei, Vulg. 2. regg. 21, 9. – Bildl. = Vernichtung, Vulg. Iob 29, 19; Ierem. 51, ...
Messia , ae, f. (meto, ere), die Göttin des Mähens, Tert. de spect. 8 = Suet. fr. 188. p. 336, 4 Reiff.
Nemesis , eōs, Akk. ina u. im, ... ... , 11, 25: Vok. Nemesis, Auson. edyll. 8, 41. p. 18, 33 Schenkl. ... ... Fortuna, Corp. inscr. Lat. 3, 1125 (wo Dat. Nemesi). – mit den Beinamen Adrastea ...
Tamesis , is, Akk. im, m., Fluß in Britannien, jetzt Themse, Caes. b.G. 5, 11, 8 u. 18, 1. – Nbf. Tamesa , ae, m., Tac. ann. 14, 32. ...
Messīās , ae, m. (hebr. חישמ. der Gesalbte), der Messias, Anthol. Lat. 689, a. p. 149 R. u. Eccl.
mīmēsis , Akk. in, f. (μίμησις), die Nachahmung, Porph. Hor. ep. 1, 7, 61 u. 1, 18, 28.
haemēsis , is, Akk. in, f. (*αιμησις), die Blutentzündung, der Blutunterlauf der Augen, Th. Prisc. 1, 10.
Nemesiacī , ōrum, m., eine Art abergläubischer Menschen, die Wahrsagerei trieben, Cod. Theod. 14, 7, 2.
enthȳmēsis , is, f. (ενθύμησις), die Beherzigung, Tert. adv. Valent. 9 extr. u.a.
Nemesiānus , ī, m., vollst. M. Aurelius Olympius N., aus Karthago, röm. Dichter des 3. Jahrh. nach Chr., Vopisc. Numer. 11, 2. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Literat. 5 § 386.
Mēsia silva , ae, f., bewaldeter Bergrücken am rechten Tiberufer, südwestlich von Veji, Liv. 1, 33, 9 (Hertz Messia). Plin. 8, 225.
Messia silva , s. Mēsia silva.
epicertomēsis , is, f. (επικερτόμησις), rhet. t. t., die Verhöhnung, Rufin. de fig. sent. 1.
Theumēsos , ī, m., ein Berg in Böotien bei Theben, Stat. Theb. 4, 372. – Dav. Theumēsius , a, um, theumesisch, poet. = thebanisch, iuvenis, Polynikes, Stat.: ...
... Bergerz, urspr. ein natürliches Messingerz u. das daraus bereitete Messing; dann I) das künstlich bereitete Messing, Cic. de off. 3, 92. Hor. ... ... 12, 87. – II) meton.: a) = die messingene Tuba, Val. Flacc. 3, 61. ...
metalēpsis , Akk. in, Abl. ... ... ;ις), eine Metapher, u. zwar eine Art doppelter Metonymie, wie messis meton. = Erntezeit und dann = Jahr (s. messisno. I, B, 2), Quint. 6, 3, 52; 8, 6 ...
Buchempfehlung
Die letzte zu Lebzeiten des Autors, der 1835 starb, erschienene Lyriksammlung.
242 Seiten, 12.80 Euro