... Cic., Verg. u. Ov.: sed enimvero, Liv.: sed autem, Plaut. u. ... ... ja auch, avarissimae, sed etiam crudelissimae, Cic.: consilium defuit, sed etiam obfuit, ja auch, Cic. – so auch sed et, Suet.: sed... quoque, Suet. Cal. ...
2. sēd , s. sui.
1. sēd , s. 1. sē.
sēdo , āvī, ātum, āre (Causat. v. ... ... incitare), Cic.: iram, Plaut.: seditionem, Cic.: tumultum, Caes.: discordias, Cic.: lites eorum, Cic.: ... ... (durch Getränk), Plaut.: neque tibi nox neque dies curam animi sedaverit, quin insomnis exercitus alienatā mente feraris, Ps. Sall. de ...
sedeo , sēdī, sessum, ēre (altind. sad-, ... ... iudices, Plin. ep.: iudex sedens adhuc atque audiens, Quint.: sedebat ipse atque innocentes igne torrebat, ... ... 1, 1, 96), toga sedet umero, Quint.: toga umeris non sedet, Sen. rhet.: pars ...
... Thron usw., sedes honoris, sella curulis, Cic.: sedes regia, Liv., ... ... sedes sanctae penatium deorumque, Cic.: mediis in sedibus, Catull.: sedes discretae piorum, Hor.: Troiani, qui Aeneā duce ... ... , Sall.: aliud domicilium, alias sedes petere, Caes.: reverti in suas sedes regionesque, Caes.: non haerere ...
1. sedum , ī, n., die Hauswurz, eine Pflanze, Colum. 2, 9, 10. Plin. 18, 159. Pallad. 10, 3, 2. Fest. 343 (a), 24.
2. sedum , archaist. = sed, Charis. 112, 5. Mar. Victorin. 1, 4, 16. p. 10, 13 K.
sēdis , s. sēdēs a. E. /.
... trennen, scheiden, (ab)sondern, seducit terras unda duas, Ov.: seducunt castra, sie trennen sich in zwei Heere, Ov.: comitum seductus ab agmine fido, Ov.: tellus seducta nuper ab alto aethere, Ov. – b) geistig: α) ausschließen, consilia seducta a plurium conscientia, Liv ...
sedīle , is, n. (sedeo), der Sitz, I) ... ... Sen. u.a.: sed. regium, Spart.: aliud filio quoque eius sedile apponere, Gell. – ... ... Apul.: v. den Ruderbänken, Verg.: sedilia equitum, Sattelkissen, Fronto ad Verr. imp. 1. ...
sēdulō , Adv. (se [sine] dolo), a) mit Emsigkeit, emsig, mühsam, mit allem Fleiße, nach allen Kräften, sorgfältig, angelegentlich, ... ... , vorsätzlich, Ter., Liv. u. Quint. – / Vgl. sedulus a. E.
sēdātē , Adv. (sedatus), gelassen, ruhig, mit Ruhe, mit Fassung, ohne Murren, sedate servio, Plaut.: placide atque sedate, constanter et sedate dolorem ferre, Cic.: sedate placideque labi (v. der Rede), Cic. – Compar., exercitu sedatius procedente, gemach, ...
Sedūnī , ōrum, m., eine helvetische Völkerschaft in der Gegend des heutigen Sion oder Sitten im Kanton Wallis, Caes. b. G. 3, 1 sq.
re-sēdo , āre, wieder stillen, -heilen, reseda (Reseda) morbos od. (Jan) morbis reseda, sympathet. Formel bei Plin. 27, 131.
sēdulē , Adv. (sedulus), emsig, geschäftig, Colum. 9, 9, 1. Prud. perist. 5, 407.
sēdēni , ae, a (sex u. deni), zu sechzehn, Anthol. Latin. 680, 15, (390, 15).
resēda , ae, f. (resēdo), die Reseda (Reseda alba, L.), Plin. 27, 131.
assedo , ōnis, m. = assessor, Non. 62, 23.
esseda , s. essedum.
Buchempfehlung
Noch in der Berufungsphase zum Schulrat veröffentlicht Stifter 1853 seine Sammlung von sechs Erzählungen »Bunte Steine«. In der berühmten Vorrede bekennt er, Dichtung sei für ihn nach der Religion das Höchste auf Erden. Das sanfte Gesetz des natürlichen Lebens schwebt über der idyllischen Welt seiner Erzählungen, in denen überraschende Gefahren und ausweglose Situationen lauern, denen nur durch das sittlich Notwendige zu entkommen ist.
230 Seiten, 9.60 Euro