pavītum , ī, n., s. pavio.
Vītumnus , ī, m. (deus), der Gott des Lebens, der Lebenspender, Augustin. de civ. dei 7, 2 u. 3. Tert. ad nat. 2, 11.
lavo , lāvī, lautum (st. lavitum), Partiz. lautus u. lōtus, lavere, und lavo , lāvī, lavātum, lavāre (λουω), waschen, baden, I) im allg.: 1) im engeren Sinne: ...
saevio , saeviī, saevītum, īre (saevus), wütend sein, ... ... met. 1, 200. – impers., per sex dies saevitum est, Suet.: in corpus, in tergum saeviri, Liv.: in ceteros saevitum esse, Liv. (vgl. Drak. Liv. 30, ...
invicem u. getrennt in vicem (in u. ... ... ; illi domi remanent, Caes.: multis inv. casibus victi victoresque, Liv.: nec (servitum) invicem his aut illis, sed interdum utrisque simul, Liv.: inv. modo ...
ex-trūdo , trūsī, trūsum, ere, ... ... Plaut.: u. so aliquo hinc, Ter.: eo (dahin) alqm invitum, Ter.: alqm ex aedibus, Plaut.: alqm invitum domo ab se, Plaut.: alqm in viam extrudere et eicere, Cic.: ...
arrīsor , ōris, m. (arrideo), der jmd. anlächelt, der immer freundliche Schmarotzer, stultorum divitum arrosor, et quod sequitur arrisor, et quod duobus his adiunctum est, derisor, der Schmarotzer, der reiche Narren benagt, sie – mit ...
imāginor , ātus sum, ārī (imago), sich etwas in ein ... ... ausmalen, sich vorstellen, im Schlafe u. übh. träumen, divitum silvas, Sen. rhet.: illorum fercula, Plin.: Venerem per somnia, träumen ...
hērēdiolum , ī, n. (Demin. v. heredium), ein ... ... Erbgut (s. Placid. gloss. V, 25, 23), quattuor iugerum avitum h., Col. 1. praef. § 13: h. tenue, Gell. 19 ...
vīvificātor , ōris, m. (vivifico), der Lebendigmacher, Tert. adv. Marc. 2, 9. Augustin. de civ. dei 7, 3 (als Erklärung von Vitumnus) u.a. Eccl.
1. sto , stetī, statum, stātūrus, āre (Stamm sta ... ... .: regnum eorum novum fraternā stare concordiā, Liv.: tutelā muliebri res Latina et regnum avitum puero stetit, verblieb dem Kn., Liv.: stat nulla mortalibus umquam, fortunā ...
mōs , mōris, m. (vgl. μῶμαι, μῶσθαι), der ... ... si rationum referendarum ius vetus et mos antiquus maneret, Cic.: mutare veterem et quasi avitum gentibus morem novā imperii cupiditate, Iustin.: legi moribusque parendum est, Cic.: alcis ...
cōgo , coēgi, coāctum, ere (zsgzg. aus coigo, ... ... me ratione cogatis? cogitis certe, Cic. de amic. 26: alioquin quid proficis invitum cogendo? (zus. = durch Zwang), Ps. Quint. decl. – ...
2. lego , lēgī, lēctum, ere (λέγω), ... ... esse pius, Inscr.: eos libros, Cic.: Archimedis libros, Vitr.: ego te vel invitum istic lego, ich lese dich (= deine Schrift), M. Caes. ...
caveo , cāvī, cautum, ēre (v. κοέω, ich ... ... ne etc., Cic.: cautum est senatus consulto, ne etc., Frontin. – / cavitum = cautum, Lex agr. im Corp. inscr. Lat 1, 200, ...
rīdeo , rīsī, rīsum, ē e (zu altind. vrīḍ ... ... Ter.: neque me rident, Plaut.: risi ›nivem atram‹, Cic.: r. pavimenta divitum, Sen.: ioca tua de haeresi Vestoriana risisse me, Cic.: haec ego non ...
capto , āvī, ātum, āre (Intens. v. capio), ... ... plausus, risus, Cic.: pretia annonae (hohe Getreidepreise), Ambros.: cenas divitum, Petr.: observes filium, quid agat, quid cum illo consili captet, was ...
dīves , itis, Compar. dīvitior, -ius , Genet. ... ... 108. Commod. instr. 2, 31, 4. – Genet. Plur. immer divitum (s. Neue-Wagener Formenl. 3 Bd. 2. S. 131 u ...
pavio , īvī, ītum, īre (παϝίω), ... ... zu machen, terram, Plin.: area pavita, Varro. – Partiz. subst., pavītum, ī, n. = pavimentum (w. s.), Paul. Nol. carm ...
cōn-sto , stitī, stātūrus, āre, wörtl. beihinstehen = ... ... servi, quos ab iis dilectos constabat, Caes.: satis constat Troiā captā in ceteros saevitum esse Troianos, Liv.: perspicuum sit constetque inter omnes, eos esse deos, quos ...
Buchempfehlung
Die neunzehnjährige Else erfährt in den Ferien auf dem Rückweg vom Tennisplatz vom Konkurs ihres Vaters und wird von ihrer Mutter gebeten, eine große Summe Geld von einem Geschäftsfreund des Vaters zu leihen. Dieser verlangt als Gegenleistung Ungeheuerliches. Else treibt in einem inneren Monolog einer Verzweiflungstat entgegen.
54 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro