māgnitās , ātis, f. (magnus), die Größe, Acc. tr. 248.
... infinitae, Caes.: signa (Götterbildsäulen) ingentis magnitudinis, Liv.: ingentis magnitudinis aper, Val. Max.: eximiae magnitudinis aper, Val. Max., iuvenis ... ... Plin. – Plur., magnitudines regionum, Cic.: magnitudines bestiarum excellentes, Gell.: magnitudines montium, Apul.: sidera magnitudinibus ...
māgnificē , Compar. māgnificentius , Superl. māgnificentissimē , Adv. (magnificus), großartig, a) im Aufwand ... ... Streben, großartig, hochherzig, omnia excelsius magnificentiusque et dicet et sentiet, Cic.: eas ipsas virtutes magnificentius appetere ...
māgnifico , āre (magnificus), I) hochhalten, hochschätzen, alqm, Plaut. Men. 371 u.a. Ter. Hec. 260 u. Eccl. – II) übtr., rühmen, erheben, alqm, Plin. 35, 155; 36, ...
māgnitiēs , ēī, f. (magnus), die Größe, Auct. (Lact.) carm. de Phoen. 145.
māgniciēs , s. māgnitiēs.
... a, um, Compar. māgnificentior , Superl. māgnificentissimus (magnus u. facio), sich ... ... glänzend, vir factis magnificus, Liv.: uterque editis operibus magnificus, Val. Max. – c) ... ... und Gedanken = erhaben, pathetisch, magnificum u. magnificentius dicendi genus, Cic. – im üblen ...
māgnidicus , a, um (magnus u. dico), großsprecherisch, v. Pers., Plaut. mil. 923. Amm. 23, 6, 80: mendacia. Plaut. rud. 515.
māgnilocus , s. māgniloquus.
māgniloquus , a, um (magnus u. loquor), I) erhaben, -pathetisch im Ausdruck, Stat. silv. 5, 3, 62. – II) im üblen Sinne, großsprecherisch, prahlerisch, v. Pers., Tac. Agr. 27. ...
Māgnī Campī , ōrum, m. (τὰ μεγάλα πεδία), ein Ort in Afrika bei Utika, Liv. 30, 8, 3.
māgniloquāx , ācis = μεγαλόλαος, großsprecherisch, Gloss. II, 365, 52.
Campī Magnī , s. Māgnī Campī.
māgniloquium , iī, n. (magniloquus), die Großsprecherei, Prahlerei, Itala 1. regg. 2, 3. Augustin. de civ. dei 17, 4, 3. p. 205, 21 D. 2 u.a. Eccl.
māgnificātio , ōnis, f. (magnifico), die Erhebung, Macr. sat. 5, 13, 41.
māgnificentia , ae, f. (magnificus), der edle Charakter, ... ... aedifices, ne extra modum sumptu et magnificentiā prodeas, Cic.: studio magnificentiae prolabi, Tac. – mit Genet ... ... Quint. – insbes., magnificentia verborum u. bl. magnificentia, das Pa ...
māgnificenter , Adv. (magnificus) = magnifice, großartig, prächtig, oppidum m. aedificatum et eleganter, Vitr.: m. opus perfectum, Vitr. – / Compar. magnificentius u. Superl. magnificentissime, s. māgnificē.
per-māgnificus , a, um, sehr prächtig, convivium, Vulg. Esth. 2, 18.
māgniloquentia , ae, f. (magniloquus), I) das Erhabene, Pathetische des Ausdrucks, Homeri, Cic. ep. 13, 15, 2: hexametrorum, Cic. or. 191: Graecarum facundiarum, Gell. 3, 7, 1: dictorum, Iul. Val. ...
im-mānis , e (in u. altlat. manus = bonus ... ... Menge nach, ungeheuer groß, riesig, unermeßlich, außerordentlich, immani corporum magnitudine homines, Caes.: immanis magnitudinis hostis, Vell.: imm. corpus, Riesenleib, Verg.: immani corpore serpens, ...
Buchempfehlung
Von einem Felsgipfel im Teutoburger Wald im Jahre 9 n.Chr. beobachten Barden die entscheidende Schlacht, in der Arminius der Cheruskerfürst das römische Heer vernichtet. Klopstock schrieb dieses - für ihn bezeichnende - vaterländische Weihespiel in den Jahren 1766 und 1767 in Kopenhagen, wo ihm der dänische König eine Pension gewährt hatte.
76 Seiten, 5.80 Euro