... Plaut. mil. 15: Masinissae nepos, Sall. Iug. 14, 2: nepos Atlantis, Merkur, ... ... . 1, 10, 1: nepos Veneris, Plaut. mil. 1265: nepos sororis (suae), Vell. ... ... ), 22: u. so nepos pausillus, Afran. com. 246: nepos invisus, Romulus, ...
2. Nepōs , ōtis, m., ein röm. Beiname, unter dem am bekanntesten Cornelius Nepos, ein berühmter Geschichtsschreiber, Freund des Pomp. Attikus, Cicero u ... ... 137. Plin. ep. 4, 28, 1; 5, 3, 6: Nepos Cornelius, Lact. 3, 15, 10 ...
abnepōs , ōtis, m. = avi nepos, der Ururenkel, Sen. u.a. – Nbf. abnepus, Gloss.
ad-nepōs , richtiger atnepōs (im Ggstz. zu atavus), ōtis, m., der Ururgroßenkel, ICt u. Inscr.
atnepōs , atneptis , s. adn...
trinepōs , ōtis, m. (tres u. nepos) = filius adnepotis, Enkel im fünften Gliede, ICt. – So auch trineptis , is, f., die Enkelin im fünften Gliede, ICt.
pro-nepōs , ōtis, m., der Urenkel, Cic. u.a. / Die Silbe pro lang gemessen bei Sidon. carm. 11, 133.
vulsus (volsus), a, um, PAdi. (v. vello), ... ... haarlos, bartlos, glatt, a) eig., Plaut. u. Quint.: nepos, glatt, stutzerhaft (weil die Stutzer sich den Bart ausrupfen ließen), weichlich, ...
neptis , is, f. (altindisch naptí; vgl. nepos), I) die Enkelin, Afran. com. 246. Cic. Tusc. 1, 85: neptis Veneris, Ino, Ov. met. 4, 531: neptes Liciniae, Cic. Brut. ...
Porcius , a, um, Name einer röm. gens, aus ... ... bekanntesten M. Porcius Cato Censorius od. maior, strenger Zensor, dessen Leben Nepos beschrieben und nach dem Cicero seine Schrift vom Alter betitelt hat, Nep. ...
Plēïonē , ēs, f. (Πληϊόνη ... ... Tethys, Ov. fast. 5, 83. Hyg. astr. 2, 21: Pleiones nepos, Merkur, Ov. her. 16, 62 u. s. – ...
nepōtor , ārī (nepos), verschwenderisch sein, verschwenden, schwelgen, Tert. apol. 46 extr. – bildl., veto liberalitatem nepotari, Sen. de ben. 1, 15, 3.
abnepus , s. abnepōs.
Hostilia , ae, f., Flecken im zisalpinischen Gallien, von wo aus die Straße nach Verona abging, Geburtsort des Kornelius Nepos, j. Ostiglia, Plin. 21, 73. Tac. hist. 3, 9. Itin. Anton. 282, 4.
nepōtula , ae, f. (Demin. v. nepos), das Enkelchen, Corp. inscr. Lat. 9, 3050.
Pompōnius , a, um, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten T. Pomponius Atticus, Freund Ciceros, dessen Leben Kornelius Nepos beschrieben hat, Nep. Att. 1 sqq., oft bei Cic., ...
pauxillus , a, um (Demin. v. paullus), ganz ... ... ganz od. winzig klein, res, Plaut.: semina, Lucr.: nepos, Afran. fr.: aedes (Tempel), Solin. – subst., pauxillum, ...
nepōtulus , ī, m. (Demin. v. nepos), das Enkelchen, Venerius (der V.), Plaut. mil. 1413 u. 1421.
nepōtālis , e (nepos), schwelgerisch, mensa, Amm. 31, 5, 6: luxus, Apul. met. 2, 2 in.
discīnctus , a, um, PAdi. (v. discingo), locker, lässig, liederlich, sorglos, nepos, Hor.: verna, Pers.: otia, Ov.
Buchempfehlung
In einem belebten Café plaudert der Neffe des bekannten Komponisten Rameau mit dem Erzähler über die unauflösliche Widersprüchlichkeit von Individuum und Gesellschaft, von Kunst und Moral. Der Text erschien zuerst 1805 in der deutschen Übersetzung von Goethe, das französische Original galt lange als verschollen, bis es 1891 - 130 Jahre nach seiner Entstehung - durch Zufall in einem Pariser Antiquariat entdeckt wurde.
74 Seiten, 4.80 Euro