Novius , iī, m., italischer (kampanischer, etruskischer, römischer) ... ... Neumann, Hor. sat. 1, 6, 40. – Dav. Noviānus , a, um, novianisch, des Novius, Atellaniolae, M. Aurel. b. Fronto epist ...
noviēs (noviēns), Adv. num. (novem), neunmal, Varro, Ov. u. Sen.: novies deni, Auson.
novitās , ātis, f. (novus), die Neuheit, ... ... rei permotus, Caes.: terror, quem tibi rei novitas attulerit, Cic.: cupidi novitatis, nach Neuerungen, Veränderungen im Vortrage einer Wissenschaft, Quint. – Plur. novitates, das Ungewöhnliche, Plin. ep. ...
noviter , Adv. (novus) = nove, Fulg. myth. 3, 1. p. 103 M. Corp. inscr. Lat. 6, 1156; vgl. Charis. 116, 6. Paul. ex Fest. 172, 3.
novīcius , a, um (novus), neu, ... ... Cic.: recens captus homo, nuperus et novicius, Plaut. – subst., novīciī, ōrum, m. (sc. servi), Neulinge, grex noviciorum, Cic.: venales novicios accepimus, Quint. – b) eben erst ...
Noviānus , a, um, s. Novius.
Brannoviī , ōrum, m., eine keltische Völkerschaft, Klienten der Äduer, Caes. b.G. 7, 75, 2.
novissimē , Adv., s. novē.
Noviodūnum , i, n., I) Stadt der Suessionen, später Augusta Suessionum gen., j. Soissons, Caes. b. G. 2, 12, 1. – II) Stadt der Bituriges Cubi, östlich von Avaricum, j. Nouan bei Orleans, ...
Noviomagus , ī, f., I) Stadt der Nemeter an der Straße von Argentoratum nach Mogontiacum, j. Speier, Itin. Anton. 253, 3 u. 355, 2. – II) Stadt der Trevirer an der Straße von Augusta Trevirorum ...
novilūnium , iī, n., der Neumond, Vulg. 3. Esdr. 8, 6 u. 9 ü. ö.
novīciolus , a, um (Demin. v. novicius), etwas neu, Tert. apol. 47 u.a.
decennovium , ī, n. (decem u. novem), ... ... , 6850 u. 6851: decennovii palus od. paludes, die pontinischen Sümpfe, Cassiod. var. 2, 32, 2 u. 2, 33, 1 (wo Decemnovium).
Brannovices , s. Aulercī.
Decemnovium , s. decennovium.
novissimālis , e (novissimus) = τελικός, am Ende stehend, Mar. Victorin, art. gr. 2, 2, 40. p. 74, 11 K.
noviēs-deciēs , Adv. num., neunzehnmal, Prisc. de fig. num. § 28. p. 415, 21 K.
ante-novissimus , a, um, der vorletzte, pes huius versus, Victorin. de rat. metr. 218, 25.
... novus , a, um (νέος), (Compar. novior, novius, Varro LL. 6, 59. Gell. 6 [7], ... ... eine Neuigkeit, num quidnam novi? Cic.: vetera novis antehabere, Tac.: nova peregrinaque omnia priscis ac ... ... praeferre, Liv.: afferre aliquid novi, Komik.: iam iam diu nihil novi ad nos afferebatur, ...
... ., Sall. u. Plin. ep.: saepe... novissime, Brut. in Cic. ep. – b) in der Reihenfolge ... ... Benecke Iustin. 9, 7, 13. p. 149): primum... deinde... novissime, Planc. in Cic. ep. u. Sen.: primum... posthaec... novissime, Sen.
Buchempfehlung
Ein lange zurückliegender Jagdunfall, zwei Brüder und eine verheiratete Frau irgendwo an der skandinavischen Nordseeküste. Aus diesen Zutaten entwirft Adolf Müllner einen Enthüllungsprozess, der ein Verbrechen aufklärt und am selben Tag sühnt. "Die Schuld", 1813 am Wiener Burgtheater uraufgeführt, war der große Durchbruch des Autors und verhalf schließlich dem ganzen Genre der Schicksalstragödie zu ungeheurer Popularität.
98 Seiten, 6.80 Euro