praestituo , stitui, stitūtum, ere (prae u. statuo), ... ... (so!) etiam materiae pineae sunt praestituta, Edict. Diocl. 12, 9: praetor numquam petitori praestituit, quā actione illum uti velit, Cic. Caecin. 8.
supercilium , iī, n., die Augenbraue, Plur. ... ... tum hominibus non supercilium (finsterer Stolz), sed pignus rei publicae videbatur? Cic.: numquam principibus defuerunt, qui fronte tristi et gravi supercilio utilitati fisci contumaciter adessent, Plin ...
necessārius , a, um (necesse), I) unumgänglich, unvermeidlich, ... ... habere aliquem advocatum bonae mentis, Sen. ep. 94, 59: cum ipsum dicere numquam sit non ineptum nisi est necessarium, Cic. de or. 1, 112: ...
cōnstitūtum , ī, n. (constitutus, Partiz. v. constituo), ... ... Auslgg. zu Cic. Caecin. 33), ad constitutum experiundi gratiā venire, Cic.: numquam ne congressu quidem et constituto coepisse de tantis iniuriis experiri, Cic.: dah. ...
con-tremēsco ( con-tremīsco ), tremuī, ere, heftig erzittern ... ... , Tac. – übtr. v. personif. Abstr., cuius in mea causa numquam fides virtusque contremuit, ist wankend gemacht worden, Cic. Sest. 68: ...
perturbātus , a, um, PAdi. (v. perturbo), I) ... ... großer Gemütsunruhe, außer Fassung, bestürzt, neque eram occupatus neque perturbatus, Cic.: numquam vidi hominem perturbatiorem metu, Cic.: quid foedius, quid perturbatius hoc ab urbe ...
in-comitātus , a, um (in u. comitor), ... ... 3, 36 (aber Cic. de or. 1, 234 jetzt incomptam): numquam incomitata virtus, Ambros. de off. 1, 35, 176.