sēdēs , is, f. (sedeo), der Sitz, ... ... . – sedes belli, Sitz, Schauplatz, Liv. u. Vell.: sedes orationis, Ruhepunkt, Quint.: neque verba sedem habere possunt, si etc., Cic. ...
fīlum , ī, n. (fingo), der Faden, ... ... (vgl. Seyffert Cic. Lael. 7, 25. p. 175 2 ), orationis tuae, Cic.: argumentandi, Cic.: uberiore filo, Cic. – / Heteroklit. ...
atrox , trōcis, Adi. m. Compar. u. Superl ... ... (s. Heräus Tac. hist. 2, 40, 8), vehemens atque atrox orationis genus (Ggstz. alterum genus lenitatis et mansuetudinis), Cic.: peroratio in alcis ...
vagus , a, um, umherschweifend, -streifend, unstet, I) eig.: a) v. leb. Wesen: multitudo dispersa ... ... or. 77. – β) nach allen Seiten sich ergehend, vagum illud orationis genus, Cic. Brut. 119.
sūcus ( nicht succus), ī, m. (sūgo), der ... ... insbes., v. Redner u.v. der Rede, Kraft, Geist, orationis, Cic.: retinebant sucum Periclis, Cic. – II) übtr., Saft ...
2. nitor , ōris, m. (niteo), das Gleißen ... ... der Reiz, die Nettigkeit der Darstellung, orationis, Cic.: eloquii, Ov.: loquendi nitor ille divinus, Quint.: nitor et cultus ...
1. vēlum , ī, n. (statt *vēx-lum, ... ... in der Rede rasch vorwärts schreiten, Cic. Tusc. 4, 9: pandere vela orationis, gleichsam die Segel der Rede ausspannen, d.i. dem Strome seiner Rede ...
pompa , ae, f. (πομπή), der ... ... , detrahere muneri suo pompam, Sen.: p. rhetorum, Cic.: epidicticum genus (orationis) pompae quam pugnae aptius, Cic.: pompa facundiae, Min. Fel.
1. dēnuō , Adv. (zsgzg. aus de novo, das so getrennt nirgends vorkommt; vgl. Oudend. Apul. met. 3, 27. ... ... Plaut.: fiet tibi puniceum corium, postea atrum d., Plaut.: quae denuo alio membro orationis excipitur, Cornif. rhet.
index , dicis, c. (1. indico), der Anzeiger ... ... Titel, die Aufschrift, einer Schrift, libri, Cic.: orationis P. Scipionis, Liv.: auf einem Gemälde, einer Statue, Tibull. ...
lūceo , lūxī, ēre (lux), I) intr. licht-, ... ... studia, quae parum ante luxerunt, Cic.: quarum (figurarum) utilitas in nullo non orationis opere vel clarissime lucet, Quint. – II) tr. leuchten lassen, ...
1. fūsus , a, um. PAdi. (v. 2. ... ... Rede, sich gehen lassend, zwanglos, redselig, weitläufig, breit, genus orationis fusum atque tractum, Cic.: genus sermonis non liquidum, non fusum ac profluens, ...
1. rēmus , ī, m. (altlat. resmus; vgl ... ... Tusc. 3, 25. – b) bildl.: quaerebam igitur, utrum panderem vela orationis statim an eam (sc. orationem) ante paululum dialecticorum remis propellerem, Cic. ...
nōrmo (āvī), ātum, āre (norma), nach dem Winkelmaße ... ... pluralis imagine dualis declinatio formata normabatur, Diom. 335, 7: examussim normata orationis integritas, Diom. praef. extr. p. 299, 21 K.
laetē , Adv. (laetus), I) freudig, mit Freuden, ... ... . – b) in blühendem Stile, hoc nos laetius fecisse quam orationis severitas exigat, Plin. ep. 2, 5, 6.
dē-fluo , flūxī, ere = καταῤῥέω, abfließen, I ... ... humiliorem e superioribus defluens, Plin. – u. im Bilde, hoc totum (orationis genus) e sophistarum fontibus defluxit in forum, Cic. or. 96. – ...
as-sūmo (ad-sūmo), sūmpsī, sūmptum, ere, an ... ... identidem belli auctor esse, in eo sibi praecipuam laudem assumere, Liv.: orator tractationem orationis sibi assumet, Cic.: ita de me meriti sunt illi... ut eorum reprehensionem ...
corpus , oris, n. (altind. k p –, ... ... . 2. 4, 5. Meyer Quint. 2, 10, 5), Quint.: orationis, Petron.: eloquentiae, das Materielle, der Kern, das Wesentlichste, Quint. ...
... Quint. 9, 1, 1 sq.), figurae orationis, Quint. 9, 2, 27. Plin. ep. 1, 2, ... ... et figura dicendi, Cic. de or. 2, 98: hae tres figurae (orationis), Cic. de or. 3, 199; vgl. ibid. § ...
ad-iuvo , iūvī, iūtum, iuvāre, unterstützen, fördern, ... ... publicarum opum egestione, Plin. ep.: Capuam venire et adiuvare delectum, Cic.: maerorem orationis lacrimis suis, Cic. – als mediz. t.t., alqm temerariā etiam ...
Buchempfehlung
Am Heiligen Abend des Jahres 820 führt eine Verschwörung am Hofe zu Konstantinopel zur Ermordung Kaiser Leos des Armeniers. Gryphius schildert in seinem dramatischen Erstling wie Michael Balbus, einst Vertrauter Leos, sich auf den Kaiserthron erhebt.
98 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro