apra , ae, f. (aper), das Weibchen des Wildschweins, die Bache, Plin. b. Prisc. 6, 44.
capra , ae, f. (caper), die Ziege, ... ... viell. Gemsen, Verg.: c. alba, Liv.: caprae similis, Solin.: capras et oves quot quisque haberet, dicere posse, amicos ... ... . r. 2, 1, 10. – C) Caprae Palus, die Stätte auf dem Marsfelde in Rom ...
asuprā , Adv. = supra, Ps. Boëth. grom. p. 408, 24.
... , Varro LL.: quaedam contra naturam depravata habere, Cic.: vetustas pauca non depravat, multa tollit, Varro LL.: arbores, quas aliqua depravavit causa, Sen.: depravata facies, Sen.: depravari in malum, Sen. ep.: depravata imitatio, Karikatur, Cic. ...
caprāgo , inis, f., die auch cicer columbinum genannte Pflanze, Ps. Apul. herb. 108.
dēprāns , prandis (de u. prandeo), noch nüchtern, leo, Naev. com. 20.
Caprāria , ae, f. (capra), I) Insel nahe der Südspitze der ... ... Mart. Cap. 6. § 644: Form Caprasia, Varr. r. r. 2, 3, 3. – Dav. Caprāriēnsis , e, kaprariensisch, plumbum, Plin. 34, 164.
aprārlus , a, um (aper), zu den Wildschweinen gehörig, retia, zum Fangen der Wildschweine, Paul. sent. 3, 6, 45. Paul. dig. 33, 7, 22.
com-praes , praedis, m., der Mitbürge, Paul. ex Fest. 39, 10.
Caprāsia , ae, f., s. Caprāria no. III.
asprātus , s. aspero /.
dē-praedor , ātus sum, ārī, ausplündern, totius ... ... Aktive Nbf. Perf. depraedavit, Iordan. Get. 53. § 273: depraedaverunt, Ambros. de fide 2, 4 (3), 36 (dreimal). – Partic. Perf. passiv, agri depraedati, Dict. 2, 16 ...
caprārius , a, um (capra), zur Ziege gehörig, Ziegen-, ... ... Solin. 9, 12: pastus caprarii, Solin. 1, 97: mutilago c., eine Art der Pflanze tithymalus, Ps. Apul. herb. 108. – II) subst., caprārius, ī, m. = ...
asprātūra , ae, f. (aspero) = κόλλυβον, eine kleine ( rauhe ) Münze, Gloss. II, 22, 1.
dēprāvātē , Adv. (depravo), verkehrt, unrichtig, de quibus neque depravate iudicant neque corrupte, Cic. de fin. 1. 71.
dēprāvātio , ōnis, f. (depravo), die Verdrehung, Verzerrung, Entstellung ... ... Verhunzung, I) eig.: distortio et depravatio quaedam, Cic.: oris, Grimassen, Cic.: Plur., manuum, articulorum depravationes, Sen. ep. 24, 16. ...
asprātilis , e (von u. für asper im Spätlat.), rauh, piscis, mit rauhen Schuppen, Plin. Val. 5, 8 u. ö. Th. Prisc. 2. chr. 8. Edict. Diocl. 5, 1: terminus, ...
caprāginus (al. caprūginus ), a, um (capra), von Rehwildbret, lumbi (Koteletten), Macr. sat. 2, 9 (3, 13), 12. – capruginus synkop. caprūnus, Anthim. 70. 76. 82 codd. optt.
com-prānsor , ōris, m., der Schmausbruder, Mitschmauser, Cic. Phil. 2, 101.
dēprāvātor , ōris, m. (depravo), der Entsteller, Verderber, Eccl.