nothus , a, um (νόθος), unecht ... ... II) übtr., unecht, fremd, falsch, lumen (Ggstz. proprium lumen), Lucr. 5, 574. Catull. 34, 15: Attis notha mulier, ...
ac-cipio , cēpī, ceptum, ere (ad u. capio), ... ... F. verstehen müssen, Quint.: u. so Urbis appellatio, etiam si nomen proprium non adicitur, Roma tamen accipitur, unter der Benennung »Stadt« ist Rom ...
dif-fero , dis-tulī, dī-lātum, dif-ferre (dis ... ... differēns, entis, n., die Verschiedenheit, Abweichung (Ggstz. proprium), Quint. – / Parag. Infin. differrier, Lucr. 1, 1088. ...
cō-necto (in den besten Handschriften u. neueren Ausgaben statt ... ... sint, ut omnes omnium participes sint, nec alia ab alia possit separari, tamen proprium suum cuiusque munus est, Cic.: omnes medicinae partes ita conexae sunt, ut ...
com-mūto , āvī, ātum, āre, umbewegen, I) ... ... .: fidem suam et religionem pecuniā, Cic.: studium belli gerendi agri culturā, Caes.: proprium (verbum) proprio, Cic.: leve compendium maximā fraude, einen geringen Vorteil mit ...
salūber , bris, bre, u. gew. salūbris , e ... ... , tauglich, gehörig, quoniam, quicquid est salsum aut salubre in oratione, id proprium Atticorum est, Cic.: tela modi salubris, von ziemlicher Größe, Gratt.
red-oleo , uī, ēre, entgegenduften, einen Geruch von sich ... ... .: redolet fuliginem fornicis, von einer Dirne, Sen. rhet.: thymum, Quint.: proprium saporem, Quint. – II) übtr.: a) übh.: ita domus ...
... propria; tempus agendi fuit magis mihi proprium quam ceteris, Cic.: pabulatoribus praesidio p oprio (zum besonderen, alleinigen ... ... St., Tac.: superbo decreto addidit propriam ignominiam, Liv.: nisi fortuna mihi proprium consilium extorsisset, Lentul. ... ... .: voluptates, Ter.: nil esse proprium quoiquam, Ter. (u. so proprium est nihil, Corp. inscr ...
dominium , iī, n. (dominus), die Herrschaft, ... ... non etiam dominium adipisci, ICt.: etiam sic omnia sapientis esse dico, ut nihilominus proprium quisque in rebus suis dominium habeat, quemadmodum sub optimo rege omnia rex imperio ...
sēductus , a, um, PAdi. (v. seduco), I) ... ... seducta a plurium conscientia, um die andere nicht wissen, Liv.: corpora habent proprium quiddam et a corporibus seductum, Sen. b) zurückgezogen, einsam, ...
hūmānitās , ātis, f. (humanus), I) die Menschennatur ... ... (Belgae) a cultu atque humanitate provinciae longissime absunt, Caes.: quid esse potest magis proprium humanitatis, quam sermo facetus ac nulla in re rudis, Cic.: communium litterarum ...
artificium , ī, n. (artifex), I) die Beschäftigung, Tätigkeit ... ... die Kunst, im üblen Sinne die List, Schlauheit, artificium proprium palaestrae, Cic.: id quod contra me locutus es, artificio quodam es consecutus, ...
ē-languēsco , guī, ere, erschlaffen, schlaff werden, ermatten, ... ... elanguerat, accendere, Curt.: differendo deinde elanguit res, Liv.: distractione civium elanguescit bonum proprium civitatis, Varro de vit. P. R. 2. fr. 6 (bei ...
domicilium , iī, n. (domus), der Wohnsitz, ... ... domicilia morborum (v. den Menschen), Arnob.: huic verbo (fideliter) proprium domicilium est in officio, eigentliche Bedeutung, Cic.
magistrātus , ūs, m. (magister), I) das Amt ... ... den Zenturiatkomitien, die mag. min. in den Tributkomitien bestimmt wurden), est proprium munus magistratus intellegere, se gerere personam civitatis, Cic.: creare magistratus, Liv.: ...
nōminātīvus , a, um (nomino), a) zur Nennung gehörig, ... ... Nominativ Singularis, Quint. – b) das nomen bezeichnend, nomen proprium nominativum, ut Cornelius, Consent. 339, 13 K.
Verzeichnis der Abkürzungen A. – Anfang. a. – ... ... v. h. – vox hibrida. v. pr. – verbum proprium. Verb. – Verbum od. Verbindung. Verbb. – ...