hūmānitās , ātis, f. (humanus), I) die Menschennatur ... ... die Freundlichkeit im Umgange mit andern (Ggstz. inhumanitas, superbia), Cic. u.a.: edictorum (in den Ed.), Cic.: adversus ...
humilitās , ātis, f. (humilis), I) die Niedrigkeit ... ... Gedrücktheit, die scheinbare Demut (Ggstz. magnificentia, arrogantia, superbia), saepe magnificentia plus proficit quam humilitas et obsecratio, Cic.: et deiecto (capite ...
vōciferor , ātus sum, ārī (v. vox u. ... ... 41, 1. – m. folg. de u. Abl., vociferatus de superbia patrum ac crudelitate feneratorum, nachdem er sich laut ausgelassen hatte über usw., ...
in-tumēsco , tumuī, ere, auf - od. ... ... vor Stolz sich aufblasen, sich überheben, sich stolz blähen, intumescere statim superbiā ferociāque, Tac.: numquam secundis rebus intumuit, Plin. ep.: intumuit numero stolidarum ...
iactantia , ae, f. (iacto), I) aktiv = das ... ... , die Prahlsucht, ambitio et iact., Plin. pan.: iact superbiens, Augustin.: opinio iactantiae, Quint.: iact. inanis, Quint.: iact. absurda sinistraque ...
īn-solēsco , ere (in u. soleo), ungewöhnlich werden ... ... Tac. ann. 2, 75: m. ad u. Akk., ad superbiam ferociamque et immodicum modum, Tiro b. Gell. 6 (7), 3, ...
cōn-fringo , frēgī, frāctum, ere (con u. frango), zerbrechen, entzweibrechen, I) eig.: alci caput, Nov. com.: hirneam ... ... machen = vertun, Plaut.: consilia senatoria, Cic.: consilia impia, Vell.: eius superbiam, Titin. com.
persuāsio , ōnis, f. (persuadeo), I) die Überzeugung ... ... , Tac.: quae persuasio fuit illorum, qui etc., Plin. pan.: haec persuasio superbissimis dominis est, ut etc., Plin. pan. – m. folg. Infin ...
tumefacio , fēcī, factum, ere, Passiv tumefīo , factus ... ... aufblähen, tumefactus laetitiā inani, Prop. 3, 6, 6: ut nostris tumefacta superbia libris, Prop. 4, 1, 63: nimium vano tumefactus nomine gaudes, Mart ...
sollicitē , Adv. (sollicitus), I) bekümmert, ängstlich, Sen. u. Sil. – II) sorgfältig, angelegentlich, soll. providere, ... ... ep.: urbis annonaeque curam sollicitissime semper egit, Suet.: sollicitissime carendum est in docendo superbiae vitium, Augustin.
crēdibilis , e, Adi. m. Compar. (credo), ... ... zB. vix credibile dictu (parenthetisch), Curt.: vix credibile memoratu est, quantum superbiae socordiaeque Vitellio adoleverit, Tac. hist. 2, 73. – neutr. subst., ...
recordātio , ōnis, f. (recordor), die Vergegenwärtigung ... ... memoria et r., Cic.: r. praeteritae memoriae (an die Vergangenheit), Cic.: superbiae Tarquinii multarumque iniuriarum, Cic.: ac mihi repetenda est veteris cuiusdam memoriae non sane ...
pedisequus (altlat. pedisecus), a, um (*peda = griech ... ... mil. 1009: v. Abstr., cum indiscreta felicium pedisequa (Begleiter) sit superbia, Pacat. pan. 20, 3. – / Die Schreibung pedisequus auch ...
domicilium , iī, n. (domus), der Wohnsitz, ... ... 1, 1267. – II) übtr.: imperii, v. Rom, Cic.: superbiae, Cic.: domicilia morborum (v. den Menschen), Arnob.: huic verbo ...
intolerantia , ae, f. (intolerans), I) die Unduldsamkeit ... ... Benehmen, der Übermut, regum, Cic.: morum, Suet.: illa superbia atque int., jener unausstehliche Stolz, Cic.
contumēliōsus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... ridet invicem eloquentia, Quint.: contumeliosus est adversus artem orandi, Quint. – in servos superbissimi, crudelissimi, contumeliosissimi sumus, Sen. – m. in u. Abl., ...