ēvītātio , ōnis, f. (1. evito), das Vermeiden, impendentis periculi, Sen. nat. qu. 2, 39, 3: malorum (Ggstz. adeptio bonorum), Quint. 5, 10, 33: fastidii, Vopisc. Aurel. 22, 4.
saevitās , ātis, f. (saevus), die Wut, Grausamkeit, Prud. perist. 10, 483. Ambros. in Luc. 9. § 32; de spir. scto 3, 16. § 117. Firm. math. 5, 5.
curvitās , ātis, f. (curvus), die Krümmung, Macr. somn. Scip. 1, 15. § 7. Non. 30, 9.
gnāvitās , gnāviter , gnāvus , s. nāvitās, nāviter, nāvus.
plēvitās , s. plēbitās.
invītātio , ōnis, f. (invito), die höfliche ... ... u. Akk., in Epirum invitatio quam suavis! Cic. ad Att. 9, 12, 1. – ... ... Genet., inv. hospitum, Cic., dominorum, Liv.: Plur., invitationes adventusque nostrorum hominum, amicorum suorum atque hospitum, Cic. Verr. ...
invītātor , ōris, m. (invito), der Einlader, a) übh.: Christus aeternae, non longae vitae invitator, Tert. adv. Marc. 4, 25 extr. – b) der ...
dēvītātio , ōnis, f. (devito), das Vermeiden, facilior et exploratior devitatio legionum fore videtur quam piratarum, Cic. ad Att. 16, 2, 4: dev. mortis, Augustin. de gen. ad litt. 8, 16, 34 u. ...
nātīvitās , ātis, f. (nativus), I) die ... ... ICt. u.a. – nativitas secunda, die Wiedergeburt, Eccl. – II) die Generation, Geburtsfolge, usque ad quartam nativitatem, Tert. adv. Marc. 4, 27 ...
scaevitās , ātis, f. (scaevus), I) die Verkehrtheit, v. Menschen, Gell. praef. § 20 u. 6, 2, 8. – II) das Mißgeschick, Apul. met. 9, 10 u.a.
vītārifer , fera, ferum (vitis, areo u. fero), die Weinstöcke dürr machend, forcipes, Varro sat. Men. 246 codd.; vgl. viticarpifer.
vītālitās , ātis, f. (vitalis), die Lebenskraft, das Leben, in corde durat, Plin.: quia inest iis (genibus) vitalitas, Plin.
āctīvitās , ātis, f. (activus), die aktive Bedeutung (Ggstz. passivitas), Prob. 36, 25 u. 40, 1 u.a. spät. Gramm.
invītātus , Abl. ū, m. (invito), die Einladung, invitatu tuo, auf deine Einladung, Cic. ep. 7, 5, 2.
vacīvitās , ātis, f. (vacivus), die Leere, der Mangel an etw., cibi, Plaut. Curc. 319.
pavitātio , ōnis, f. (pavito), die Erschütterung, das Zittern, Apul. de mund. 18.
vōtīvitās , ātis, f. (votivus), das Gelöbnis, Corp. inscr. Lat. 11, 5996.
vītābilis , e (vito), meidenswert, Ov. ex Pont. 4, 14, 31. Arnob. 5, 13.
vītāliter , Adv. (vitalis), lebend, v. animatus, belebt, Lucr. 5, 145.
collēvīta , ae, m., der Mitlevit, Beda (VII) 260, 3 K.