hemo , ōnis, m., s. homo /.
cēpe , is, n., s. cēpa.
aēna , ae, f., s. aēnus.
Cēus , a, um, s. Cēa.
fera , ae, f., s. ferus, a, um.
bēlo , s. 1. bālo.
cēta , s. diaeta /.
fēlo , s. fello.
heic , s. 2. hīc.
cētē , s. cētus.
aega , s. aix.
heia , s. eia.
hehae , Interi. = hahae, Enn. fr. scen. 447 ( bei Varro LL. 7, 93).
Patalia gēns , Volk im Indus-Delta mit der Hauptstadt Patala, Curt. 9, 8 (33), 28.
sētinia cēpa , s. sētaniano. II.
mitellīta cēna , ae, f. (mitella), eine kostbare Mahlzeit, bei der den Gästen Kopfbinden überreicht wurden, die Mitellita, Suet. Ner. 27.
... aerusco , āre (aes) = ἀγείρειν, betteln gehen, u. zwar bes. durch Bettelkünste seinen Unterhalt suchen (s. Paul. ex Fest. p. 24, 7), aeruscans quispiam, Gell. 9, 2, 8. – / Bei Sen. de clem. ...
aestifer , fera, ferum (aestus u. fero; vgl. Charis. 120, 4), I) Hitze erregend, -bringend, heiß, Lucr., Verg. u.a.: canis (das Sternbild des Hundes), Rutil. ... ... 1, 638. – II) Hitze leidend, heiß, Lucan. u.a. – /Nbf. aestiferus ...
aloē , ēs, f. (ἀλόη), die Aloe, Cels. u. Plin.: Indica, Scribon.: Gallica, Ps. Apul. herb. – im Bilde, wegen ihrer Bitterkeit, plus aloes quam mellis habet, ...
... des gefrornen Gesteins geglätteter Fläche, Lucr.: aequ. ventris, Gell.: u. im Plur., patuli ... ... ), mit ponti od. maris, vastum maris aequ., Verg.: Oceani aequ., Verg.: Libycum aequor, Verg. – gew. Plur., aequora ...