concitē , Adv. (concieo), schleunig (Ggstz. tardius), Plin. Val. 3, 20. Ven. Fort. 8, 16, 3. Greg. in Iob 15, 19 extr.
thiaso (tiaso), āre (θιάζω), wie einen Baccchuschor aufführen, thiasantem fremitu concite melum! führt ein baccchisches Musikstück auf! Pacuv. tr. 311 R. 2