dīlūcidē , Adv. m. Compar. u. Superl. (dilucidus), licht, hell, I) eig.: dilucidius flagrare, Plin. 37, 48. – II) übtr., deutlich, klar, dil. expedivi, Ter.: plane et dil. ...
dīlūcido , āvī, āre (dilucidus), deutlich machen, Tert. adv. Iud. 1 in. u.a. Eccl. – / Cornif. rhet. 3, 8 jetzt Friedrich mit Klotz u. Kayser rei dilucide magnificandae causā.
perspicuē , Adv. (perspicuus), klar, offenbar, deutlich, plane et p. expedire alqd, Cic.: aperte et perspicue nulla esse iudicia, Cic.: p. falsa esse, Cic.: quas (litteras) equidem miscebo agrestibus negotiis quam potero dilucide atque p., Plin.
re-fero , rettulī, relātum, ferre, I) zurücktragen, zurückbringen ... ... Iustin. – de quibus referam, de quo rettuli, Suet.: cuius de virtutibus maxime dilucide Q. Hortensius in annalibus suis rettulit, Vell. – mit folg. Acc ...
nārrātio , ōnis, f. (narro), die Erzählung, ... ... . § 550: Plur., narrationes credibiles nec historico sed prope cotidiano sermone explicatae dilucide, Cic. or. 124: lentus est in principiis, longus (breit) ...
2. apparātus , ūs, m. (apparo), I) abstr. ... ... der Rede, dixit causam illam... nullo apparatu, pure et dilucide, Cic.: si minorem habent apparatum (sunt enim exilia), Cic.
necessārius , a, um (necesse), I) unumgänglich, unvermeidlich, ... ... . – necessarium est m. folg. ut u. Konj., nam ut dilucide probabiliterque narremus necessarium est, Cic. part. or. 31. – 2) subst ...