1. centurio , āvī, ātum, āre (centuria), in od. nach Zenturien einteilen, -abteilen, u. zwar (nach centuria I-III): I) die Legionstruppen: c. iuventutem, Liv.: inter sese decuriati equites, centuriati pedites ...
2. centurio , ōnis, m. (centuria), der Befehlshaber einer Zenturie, der Zenturio, Cic. u.a.: c. classiarius, Marinekapitän, Tac. ann. 14, 8 (u. so centurio ex triere Neptuno, Corp. inscr. ...
... Triarier, centurio primi pili, Caes.: primum pilum ducere, Zenturio des ersten M. der Tr. sein, Caes.: assignare primum pilum, ... ... , 3; 6, 58, 10. – II) meton. = der Zenturio der Triarier, primus pilus, der Z. des ...
2. centuriātus , ūs, m. (von 2. centurio), das Amt und die Würde eines Zenturio, das Zenturiat, Cic. u.a.
centuriōnātus , ūs, m. (2. centurio), I) das Amt u. die Würde eines Zenturio, das Zenturionat, Val. Max. 3, 2, 23. – II) die Zenturionenwahl, Tac. ann. 1, 44.
pūgnāx , ācis (pugno), kampflustig, -rüstig, streitbegierig, streitbar, kriegerisch, I) eig.: pugn. Minerva, Ov.: pugn. centurio, Cic.: pugn. ensis, Ov.: pugnacissimi quique, Tac.: pugnacissimae (apes), ...
Bardaeī , ōrum, m., ein Volk Illyriens (bei Cic. ... ... (als Tracht der Zenturionen), Iuven. 16, 13 (wo es scherzh. = Zenturio): ders. bl. Bardaicus, Mart. 4, 4, 5: cuculli, ...
Vergīnius , a, um, ein römischer Familienname, unter dem bes. bekannt ist Vergīnia, Tochter des Centurio L. Verginius, der sie, um sie den Nachstellungen des Dezemvirn Appius Klaudius zu entziehen, mit einem Messer auf dem Markte erstach, Liv. 3 ...
Laetōrius , a, um, Name einer röm. plebej. gens, aus der bes. bekannt M. Laetorius, ein centurio primi pili, der im J. 495 v. Chr. zur Beschimpfung der ...
lacertōsus , a, um (lacertus), muskulös = muskelkräftig, femina (Schenkel) asini, Colum.: equus, Varro: centurio, Cic.: coloni, Ov.: vir robustus et lacertosus (Ggstz. gracilis et ...
adolēscēns , - centia , - centior , - centulus , - centurio , s. adulesc...
1. succenturio , (āvi), ātum, āre (sub u. centurio, āre), ergänzend in die Zenturie einrücken lassen, Fest. 306 (b), 25: succenturiari dimissis alios e patria iubet, Itin. Alex. 49 (113). – dah. übtr., ...
con-centurio , āre, eig. in Zenturien versammeln, scherzh. = schockweise zusammenhäufen (vgl. Brix u. Lindem. Plaut. trin. 1002), dum concenturio in corde sycophantias, bis ich im Kopfe meine Ränke schockweise aufstellte, Plaut. Pseud. 572: ...
classiārius , a, um (classis), zur Flotte gehörig, I) adi.: centurio, Marinekapitän (als Soldat), Tac. ann. 14, 8. – II) subst., classiāriī, ōrum, m., a) (sc. milites), Marinesoldaten, Seetruppen, Nep. ...
1. centuriātus , ūs, m. (v. 1. centurio), die Einteilung (der Legionssoldaten) in Zenturien, ubi ad decuriatum aut centuriatum convenissent, Liv. 22, 38, 3 (wo Madvig [ Emendatt. Liv. ...
supprīnceps (sub-prīnceps), cipis, m., der zweite Prinzeps ( Zenturio ), peregrinorum (der Fremdenlegion), Corp. inscr. Lat. 11, 5215.
2. succenturio , ōnis, m. (sub u. centurio), der Unterzenturio, Liv. 8, 8, 18.
centuriōnus , ī, m. = 2. centurio (w. s.), Paul. ex Fest. 49, 16.
1. sub-centurio , āre, s. 2. succenturio.
2. sub-centurio , ōnis, m., s. 2. succenturio.
Buchempfehlung
Vier Erzählungen aus den frühen 1890er Jahren. - Blumen - Die kleine Komödie - Komödiantinnen - Der Witwer
60 Seiten, 5.80 Euro