... est, Sall. fr.: m. ab u. Abl., inanis a marsupio, Prud. perist. 2, 104. – neutr. subst., ... ... u. v. dem, der ohne Geschenke zur Geliebten kommt, si pulset inanis, Prop. – b) leer = arm ...
1. cūpa (cuppa), ae, f. (κύπη ... ... Gegenstände, bes. für Wein u. Getreide, doliorum cuparumque factores, Pallad.: c. inanis, Veget. mil.: c. vinaria, Varro fr.: c. acris aceti, Varro ...
plēnus , a, um (v. pleo, vgl. griech. ... ... voll, I) eig.: A) im allg. (Ggstz. inanis), a) eig., m. Genet., auri, Plaut.: argenti, Cic.: ...
in-ānio , īvī, ītum, īre (inanis), I) leer machen, ausleeren (Ggstz. implere), spatium, Lucr.: alvum, Plin.: vesicam, Plin. – Partiz. subst., inānītum, ī, n., das Leere (Ggstz. ...
ināniae , ārum, f. (inanis), die Leerheiten, scherzh. nach arāneae gebildetes Wort b. Plaut. aul. 84.
inānitās , ātis, f. (inanis), die Leere, I) eig., der leere Raum, der hohle Raum, die Höhlung, Cic., Sen. und Plin. ep.: oris, Mundhöhle, Quint.: ...
ināniter , Adv. (inanis), a) eitel, grundlos, unbegründet, Catull., Hor. u. Cic. – b) nutzlos, vergeblich, exercere artes, Ov. met. 2, 618. – c) eitel, eingebildet, s ...
fluentia , ae, f. (fluo), der Fluß, ... ... salivarum, Cael. Aur. de sign. diaet. pass. 89. – übtr., inanis quaedam fl. loquendi, Amm. 30, 4, 10.
inānēsco , ere (inanis), I) leer werden, Amm. 23, 6, 86. Augustin. de music. 6, 13. – II) übtr., eitel werden, Augustin. conf. 10, 39, 64.
alacritās , ātis, f. (alacer), die freudige Aufgeregtheit, ... ... ausgelassene Fröhlichkeit. Ausgelassenheit (Ggstz. tristitia), a) v. Menschen, inanis, Cic.: egregia animi, Cic.: animae suae, Vulg.: alacritate efferri, Cic.: ...
sub-inānis , e, etwas eitel, quod est subinane in nobis, ein Anflug von Eitelkeit, Cic. ad Att. 2, 17, 2.
sēminānis , e (semi u. inanis), halbleer, nur halbvoll, orbis, Plin. 2, 80.
per-inānis , e, ganz leer, Mart. 1, 76, 10.
cohortātio , ōnis, f. (cohortor), der ermunternde Zuspruch, ... ... das Zusprechen, Zureden, Anfeuern, c. tua, Cic.: c. inanis et sine causa suscepta, Cic.: m. subj. Genet., illa Hannibalis, ...
loquācitās , ātis, f. (loquax), die Redseligkeit, Schwatzhaftigkeit, Geschwätzigkeit, mea, Cic.: Macri, Cic.: inanis, Quint.: expressior loquacitas certo picarum generi est, Plin.
sēmi-inānis , e, s. sēminānis.
cenotaphium (cenotafium), ī, n. (κενοτ ... ... leeres Grabmal zu Ehren eines Verstorbenen, das Zenotaphium (rein lat. tumulus inanis, Verg. Aen. 3, 304 od. tumulus honorarius, Suet. Claud. ...
prōfluentia , ae, f. (profluo), das Hervorströmen, bildl., inanis quaedam profl. loquendi, Strom von Worten (Ggstz. oratoria vis), Cic. part. or. 81.
ināniloquus (inanilocus, inanilogus), a, um (inanis u. loquor), vergeblich redend, Plaut. Pseud. 255 zw.
ināniloquium , iī, n. (inanis u. loquor) = κενοφωνία, die leere Rede, Itala 2. Timoth. 2, 16.
Buchempfehlung
Julian, ein schöner Knabe ohne Geist, wird nach dem Tod seiner Mutter von seinem Vater in eine Jesuitenschule geschickt, wo er den Demütigungen des Pater Le Tellier hilflos ausgeliefert ist und schließlich an den Folgen unmäßiger Körperstrafen zugrunde geht.
48 Seiten, 3.80 Euro