Cilices , um, Akk. gew. as, m. (Κίλι ... ... 1, 7, 16. Ov. am. 2, 16, 39 u.a.: Cilices Clitae, ein wilder Stamm im cilicischen Hochlande, Tac. ann. 12, ...
Eleutherocilices , um, m., die freien Cilicier, eine stets den Römern feindliche Völkerschaft in Eleuthera Cilicia (Landschaft im Osten Ciliciens), Cic. ep. 15, 4, 10; ad Att. 5, 20, 5.
Cilix , s. Cilices.
Clitae , s. Cilices.
Cilissa , s. Cilices.
cilicium , s. Cilices unter Cilices.
ciliciolum , ī, n. (Demin. v. cilicium, s. Cilices a. E.), eine kleine cilicische Haardecke, Hieron. epist. 71, 7 u. 108, 15.
ciliciārius , ī, m. (cilicium, s. Cilices a. E.), ein Händler mit Haarteppichen, Corp. inscr. Lat. 13, 591*.
1. lītus (littus), oris, n., I) das Ufer ... ... litus insulae (Britanniae), Cic.: litoribus appositae insulae, Mela: alterius orae litora, quā Cilices maritimi colunt, Liv.: municipales, qui sunt circa ripam fluminis Padi et litora ...
pavidus , a, um (paveo), I) vor Furcht od. ... ... = wegen, offensionum, Tac.: nandi (im Schwimmen) pavidus, Tac.: Cilices pavidi maris, die sich nicht aufs Meer wagen, Lucan. 8, 811 ...
in-tōnsus , a, um (in u. tondeo), ... ... von rohen Völkerschaften, homines intonsi et inculti, Liv.: intonsi Getae, Ov.: intonsi Cilices, Tibull. – mit griech. Acc., Rhodani iuventus comam intonsa, die ...