for , fātus sum, fārī, (griech. φημί, dor. ... ... 1, 634. – b) erlaubt, recht (Ggstz. nefandus), respersae fando nefandoque sanguine arae, mit erlaubtem u. unerlaubtem Blut (= mit Blut ...
sī-ve (altlat. seive) u. s eu ... ... an, Tac. – b) einfach = oder, regis Philippi sive Persae, Cic.; proelio sive naufragio, Iustin.: nuntios seu potius Pegasos, Cic.: matri ...
sacer , cra, crum (sancio), einem Gotte geheiligt, ... ... Ov.: sacra in mensa penatium deorum ponere, Opfergaben, Opfer, Naev. fr.: persaepe (incedebat) velut qui Iunonis sacra ferret, oft schritt er so bedächtig einher ...
pello , pepulī, pulsum, ere, (vgl. πάλλω, πεπαλών), ... ... primum gradu moverunt hostem, deinde pepulerunt, postremo iam haud dubie avertunt, Liv.: pelluntur Persae et mox proelio victi in fugam vertuntur, Iustin.: pulsi fugatique, Sall. – ...
1. vulgo (volgo), āvī, ātum, āre (vulgus, volgus), ... ... falso de me opinionem, Quint.: artes non ante vulgatae, Hor. – ita famā Persae vulgaverant, Curt. – vulgavit rumor, fabula, fama m. folg. Acc ...
madeo , uī, ēre (altind. mádati, ist trunken, ... ... ist getränkt von Blut, Verg.: Syene madet, ist beregnet, Mart.: Persae madent unguento, Plin.: madent unguento cani, Sen. rhet.: u. so ...
oculus , ī, m. (Demin. v. *ocus, ... ... ut oculi aut nihil mentiantur aut non multum mentiantur, Cic.: frons, oculi, vultus persaepe mentiuntur, Cic.: flagrant et micant oculi (des Zornigen), Sen.: insectorum ...
rēfert , rētulit, rēferre, v. n. u. impers. ... ... indir. Fragesatz als Subjekt, quid id ad me aut ad meam rem refert, Persae quid rerum gerant? Plaut.: refert enim ad fructus, quemadmodum vicinus in confinio ...
īn-fero , intulī, illātum, īnferre, hinein - od ... ... hereinstürzen, feindl. = eindringen, einfallen, lucus, quo se persaepe inferebat, Liv.: se per medios, Verg.: se foribus, Verg.: se flammae ...
somnus , ī, m. (aus *svepnos, altind. svapnas, griech. ὕπνος), der Schlaf, Schlummer, ... ... Traum, Sil. 3, 216 ›nisi somnus est‹, inquit, ›en Persae‹, Amm. 23, 5, 3.
vindico , āvī, ātum, āre (= vim dico, eig. Gewalt ... ... bestrafen, fateor non modo in socios, sed etiam in cives militesque nostros persaepe esse severe ac vehementer vindicatum, Cic.: vindicandum in eos non manu neque vi ...
mentior , tītus sum, tīrī ( von mens, wie partior ... ... mentitur hyperbole, nec ita ut mendacio fallere velit, Quint.: frons, oculi, vultus persaepe mentiuntur, oratio vero saepissime, Cic.: fama si non est mentita, Ov.: ...
per-maneo , mānsī, mānsum, ēre, fort und fort bleiben ... ... verbleiben, 1) = fort und fort sich erhalten, fortdauern, Persae (mortuos) cerā circumlitos condunt, ut quam maxime permaneant diuturna corpora, Cic.: ...
audientia , ae, f. (audio), der Umstand, daß jmd. ... ... verschaffen werde), Cic. div. in Caec. 42: facit (es verschafft) persaepe ipsa sibi audientiam diserti senis compta et mitis oratio, Cic. de sen. ...
hospitium , iī, n. (hospes), I) die Gastfreundschaft ... ... u. Plin. – praetorianae cohortes... per hospitia (Quartiere in der Stadt) dispersae, Suet. – übtr., vom Aufenthalt, Lager, Ruheort der Tiere, Verg ...
in-validus , a, um, schwach (Ggstz. ... ... a) schwach zum Widerstande, exercitus, Liv.: statio, Liv.: invalidiores Persae, Iustin.: m. adversus u. Akk., moenia invalida adversus irrumpentes, ...
lapidātio , ōnis, f. (lapido), I) das Steinewerfen ... ... Aur. Vict. de vir. ill. 73, 1. – Plur., lapidationes persaepe vidimus, Cic. Sest. 77. – übtr., grandinis, der Hagelschlag, ...
supplicium , iī, n. (supplex), das »Niederknien«, sowohl zum ... ... Verstümmelung, Wunden, supplicia nostra, Vitr.: dira tegens supplicia, Verg.: quos Persae vario suppliciorum genere affecerant, Curt.: omnes pari supplicio affecti sibi videbantur, Curt. ...
vāniloquus , a, um (vanus u. loquor), der Eitles schwatzt, I) lügenhaft, Plaut. Amph. 379. Ambros ... ... Großsprecher, Liv. 35, 48, 2: os, Sil. 14, 281: Persae, Auson. epigr. 21, 4.
Buchempfehlung
»Was soll ich von deinen augen/ und den weissen brüsten sagen?/ Jene sind der Venus führer/ diese sind ihr sieges-wagen.«
224 Seiten, 11.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro