dīves , itis, Compar. dīvitior, -ius , Genet. ... ... : quem intellegimus divitem, Cic.: ex pauperrimo dives factus est, Cic.: quis divitiorem quemquam putet quam eum, cui etc., Cic.: eum divitissimum fore praedictum est, Cic ...
attentē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... intellegenter atque attente, benigne attenteque audire alqm, Cic. – numquam benignius atque attentius quemquam auditum, Cic.: acrius et attentius cogitare de etc., Cic. – nos raucos ...
dēpulso , āre, fortstoßen, cubitis depulsa (quemquam) de via, Plaut. Stich. 286.
... qui etc., Cic.: cuiusquam imperio, Caes.: quemquam virum, Cic.: dah. nec quisquam, und niemand, Cic.: ... ... übh. irgend jemand, Liv. 3, 55, 15: adjekt., vetabat quemquam civem plus quingentis iugeribus habere, Vell. 2, 6, 3. – ...
funditus , Adv. (fundus), I) von Grund aus, ... ... , evertere amicitiam, Cic.: vincere, perire, repudiare, Cic.: nec earum rerum quemquam funditus natura esse voluit expertem, Cic. – II) im Grunde, in ...
per-absurdus , a, um, durchweg (sehr) ungereimt, -abgeschmackt, illud perabsurdum, quod dicitis etc., Cic.: haec ... ... Cic.: etiam illud, si quis dicere velit, perabsurdum sit, ita diligi a sese quemquam, ut etc., Cic.
1. amo , āvī, ātum, āre (Stamm AM, ... ... verum etiam amari, Cic. ep. 13, 47 in: bald non quo quemquam plus amem aut plus diligam etc., Ter. Eun. 96: u. verb ...
pār , paris, gleichkommend, gleich in Ansehung des Verhältnisses ... ... Nep. – b) subst. m., der Gegner, Ov.: nec quemquam aspernari parem, qui se offerret, Liv.: habeo parem, quem das, Hannibalem, ...
aro , āvi, ātum, āre (ἀρόω), ... ... , m. Acc. = beackern-, bestellen lassen, bebauen, non opinor quemquam minus esse professum, quam quantum arasset, Cic.: Falerni mille fundi iugera, Hor ...
nego , āvī, ātum, āre (viell. v. ne ... ... mit folg. Acc. u. Infin., negarine ullo modo possit, numquam quemquam stabili et firmo et magno animo effici posse, Cic.: negandum est esse deos ...
ferē , Adv. (zu Wurzel *dher-, tragen, halten ... ... selten, nec fere seniores rei intererant, Liv.: ex victoria bellica non f. quemquam est invidia civium consecuta, Cic.: patrum haud fere quisquam (nur selten einer ...
bonus (arch. duonus, s. S. 852), a ... ... or. 2, 85. Jordan Cic. Caecin. 16. p. 171), negant quemquam esse bonum virum nisi sapientem, Cic.: hoc autem celandi genus quale sit et ...
mitto , mīsī, missum, ere, gehen-, laufen lassen, ... ... od. ad visendas ordinandasque provincias, Vell. – ne mittas quidem visendi causā quemquam, Ter. – me visendae mitte uxori, Ter. – legatos de deditione ad ...
moveo , mōvī, mōtum, ēre (vielleicht zu altindisch) mīvati, ... ... erweichen, zum Mitleid bewegen, jmds. Teilnahme erregen, dicta nihil moverunt quemquam, Liv.: moverat plebem oratio, Liv.: m. animos iudicum, Quint.: saxa ...
... audivi Phameam mortuum, Cic.: nec ob id quemquam fulmine ictum audimus, Liv. – δ) durch indir. Fragesatz, zB ... ... alqm attentissime, Cic.: a vobis sic audior, ut numquam benignius neque attentius quemquam auditum putem, Cic.: Rhodii cum silentio auditi sunt, Liv.: cum audiretur ...
porto , āvī, ātum, āre (vgl. porta), befördern ... ... Liv. 125. – β) v. lebl. Subjj.: tergum Bienoris haud solitum quemquam portare nisi ipsum, Ov. met. 12, 346: uti nulla navis, quae ...
doceo , docuī, doctum, ēre (vgl. disco, griech. ... ... Hirt. b.G.: ut eos de (aus) suis doceamus auctoribus non posse quemquam iustum esse, Lact.: me longus docuit usus multo utilius esse primo quoque tempore ...
pudeo , uī, itum, ēre, I) sich schämen, ... ... convivium? Nep.: post Carthaginem vinci neminem puduit, Flor.: uti pudeat pigeatque memorare huiusmodi quemquam, Aur. Vict.: pudet dicere, Ter., Cic. u. Sen. rhet ...
nārro , āvī, ātum, āre (eig. gnaro = gnarum ... ... § 1. – c) den Leuten erzählen, ausplaudern, ne res per quemquam narraretur, Iustin. 1, 9, 19. – II) übtr.: A) ...
... quod, illos homines sapientissimos gravissimosque miror, quod quemquam clarum hominem impurissimi voce hominis violari patiuntur, Cic. de har. resp. ... ... mirabar hoc si sic abiret, Ter.: quamquam miror illā superbiā atque importunitate si quemquam amicum habere potuit, Cic.: neque id erat mirandum, si non facile ...
Buchempfehlung
Vier Erzählungen aus den frühen 1890er Jahren. - Blumen - Die kleine Komödie - Komödiantinnen - Der Witwer
60 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro