nārīta , ae, f. (νηρίτης), eine Art Meerschnecken mit einem Deckel, Plaut. b. Fest. 166 (b), 22.
critae , ārum, m. (κριταί), die Richter bei den Hebräern, Tert. adv. gnost. 3.
marīta , ae, f., s. marītus, a, um.
... Liv.: complecti alqm amicitiā et caritate, Cic.: benevolentiā devincire homines et caritate, Cic.: alqm eximiā caritate diligere, Curt.: ut omnis caritas ... ... großer Achtung stehen, Liv.: ingenita erga patriam caritas, Liv.: retinere caritatem in pastores, Cic.: mutua inter nos c ...
rāritās , ātis, f. (rarus), I) die ... ... Cael. Aur.: in pulmonibus inest raritas quaedam, Cic. – Plur., raritates foraminum, Vitr.: per has raritates (leeren Räume) spiritus fertur, ... ... magna r., Plin. 8, 154: huiuscemodi quasi monstruosae raritates, Gell. 3, 16, 9: hae monstruosae ...
dīritās , ātis, f. (dirus), I) das ... ... (vgl. δεινόν), si qua diritas invecta foret, Cic. poët. Tusc. 3, 29. – II ... ... einer Person od. Begebenheit, die Grausamkeit, quanta in altero diritas, in altero comitas, Cic.: m. ...
1. pūritās , ātis, f. (purus), die ... ... 17, 21: morum, Hieron. epist. 3. § 3: simplicitas ingenii puritasque vivendi, reiner (keuscher) Lebenswandel, Capit. Ver. 3, 7: quid ego huic puritati dignum rependo, Symm. epist. 3, 29. ...
feritās , ātis, f. (ferus), die Wildheit, das ... ... Scythici soli, Ov.: des Mostes, eines Baumes, der Krauseminze, Plin.: feritatem exuere od. deponere, Ov.
1. Acritās , ae, m. (Ἀκρίτας), ein Vorgebirge Messeniens, j. Capo di Gallo, Mel. 2, 3, 8 u. 2, 7, 10 (2. § 49 u. 50 u. 110). Plin. ...
ātritās , ātis, f. (ater), die Schwärze, Plaut. Poen. 1290. Paul. ex Fest. 28, 18 (wo aber viell. atrītus = atratus zu lesen).
2. ācritās , ātis, f. (acer), die Schärfe, übtr. = das Eindringliche, veritatis, Acc. tr. 467; vgl. Gell. 13, 3, 2.
paritās , ātis, f. (par), die Gleichheit (Ggstz. imparitas), Arnob. 2, 50. Boëth. arithm. 1, 5.
nāritās , ātis, f. (narus), die Einsicht, Donat. Ter. adelph. 3, 3, 43. Vgl. gnaritas.
2. pūritās , ātis, f. (pus), die Eiterung, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 4, 135.
sēritās , ātis, f. (serus), späte Ankunft, epistularum, Symm. epist. 3, 28.
dūritās , ātis, f. (durus), die Härte, Unfreundlichkeit, Cic. or. 53.
clāritās , ātis, f. (clarus), das Hölle, ... ... , Quint.: c. nascendi, Quint.: viri claritate praestantes, Nep.: num te claritatis paenituit? Cic.: claritas laus est a bonis bono reddita (erteilt), ... ... 37, 201. – meton., v. Pers., claritas tua, Eure Erlaucht, Pelagon. veterin. 14 ...
amāritās , ātis, f. (amarus), die Bitterkeit, als Eigenschaft, suci vehemens (scharfe), Vitr. 2, 9, 14. Vgl. Gloss. ›amaritas, πικρία γεύσεως‹.
gnāritās , ātis, f. (gnarus), die Kenntnis, locorum, Sall ... ... 3, 68 (78). Amm. 16, 2, 10. – / Nbf. nāritās, Donat. Ter. adelph. 3, 3, 43.
macritās , ātis, f. (macer), die Magerkeit, des Sandes, des Bodens, propter macritatem, Vitr. 2, 4, 3. Pallad. 11, 1, 2.
Buchempfehlung
Das bahnbrechende Stück für das naturalistische Drama soll den Zuschauer »in ein Stück Leben wie durch ein Fenster« blicken lassen. Arno Holz, der »die Familie Selicke« 1889 gemeinsam mit seinem Freund Johannes Schlaf geschrieben hat, beschreibt konsequent naturalistisch, durchgehend im Dialekt der Nordberliner Arbeiterviertel, der Holz aus eigener Erfahrung sehr vertraut ist, einen Weihnachtsabend der 1890er Jahre im kleinbürgerlich-proletarischen Milieu.
58 Seiten, 4.80 Euro