abruptus , a, um, PAdj. m. Compar. u. ... ... Plin. ep. – neutr. subst., abruptum, ī, n., die steile Richtung nach ... ... .: a) im allg., nur subst., abruptum, ī, n., der Abgrund, bes. der Abgrund ...
Acesīnus , ī, m. I) Nbf. v. Acesines, w.s. – II) ein Fluß auf der taurischen Halbinsel, Plin. 4, 83. – Dav. Acesīnus , a, um, acesinisch, agmina, Val ...
accubitus , ūs, m. I) = accubitio (w.s.), Varr. de vit. P.R. 1, 28 (bei Isid. 20, 11, 16). Stat. Ach. 1, 109. – II) meton., der Platz ...
... Ggstz. abscedere, decedere, recedere), I) eig.: A) im allg.: a) v. Pers., m. Ang. wohin? ... ... Liv. II) übtr.: A) im allg.: a) v. Pers.: has ...
... auffallen, bei etwas niederfallen, I) eig.: A) im allg.: ad terram, Enn. ... ... accideret od. acciderit od. accidisset), d.i. α) mit u. ohne humanitus = wenn ... ... als gramm. u. rhet. t.t., einer Sache gleichs. noch anfällig werden, ...
abitus , ūs, m. (abeo), I) der Fort-, Weggang, der Abzug, die Abreise (Ggstz. adventus), eius, Ter.: post abitum huius, Cic.: abitus hirundinum, Plin.: abitus retro, Rückzug, ...
... antis, Akk. anta, m. (Ἀκάμας), I) Sohn des Theseus u. der Phädra, Verg. Aen. 2, ... ... auf Cypern, die Nordwestspitze der Insel, j. Hagios Epiphanios od. S. Pitano, Plin. 5, 129 (wo griech. Akk ...
abfore , abforem , abfuat , s. ab-sum a.E.
acerbus , a, um, Adj. m. Compar. u. Superl. ( ... ... . Lebl., u. zwar: α) von dem, was mit Strenge geübt, eingefordert usw. wird, ... ... etsi erit acerbum auditu, Cic.: acerbum est ab aliquo circumveniri, acerbius a propinquo, Plaut. – acerbum est, acerbius ...
... , Plaut.: paululum istuc, Plaut.: e conspectu, Plaut.: a curia, e foro, Liv.: paulum ab ... ... Tac. – als milit. t.t., abziehen, sich zurückziehen, inde, Liv.: ... ... 7. pr. § 11. – ε) (mediz. t.t.) von zurückgetretenen od. stockenden Säften ...
ab-sonus , a, um, abtönend, I) eig., mißtönend, ... ... Fronto princ. hist. p. 202, 16 N. – II) übtr., nicht in Einklang stehend ... ... unverträglich mit usw., tecta, Lucr.: absoni a voce motus, Liv.: m. Dat., nihil absonum fidei divinae originis ...
abiectē , Adv. m. Compar. (abiectus), I) nachlässig, Gell. 2, 6, 1. – II) zu Boden gedrückt, a) dem Stande nach, niedrig, gemein, Tac. dial. 8 ...
ab-intus , Adv., s. 3. ā(ab) a.E.
... diebus accrescit, Plin. – insbes., Partiz. subst., accrescentēs, ium, m., die zum Kriegsdienst heranwachsenden Veteranen- und Soldatenkinder als stets ... ... et gremio miseros accrescere natos, Stat. / Partic. accretus, a, um, a) angewachsen an etwas, uruca araneo accreta ...
ab-surdus , a, um, (vgl. susurrus, surdus ... ... m. Infinit., bene dicere, Sall.: u.m. Dat., haud absurdum videtur propositi operis regulae paucis percurrere, quae etc., Vell. – m. ut u. Konj., ...
acceptus , a, um, PAdj. m. Compar. u. Superl. ( ... ... , erwünscht, angenehm (oft m. carus u. gratus verb., s. Deder. Dict. ... ... apud od. ad m. Akk., essetne servus apud te acceptissimus, Plaut.: pacis artibus vix ...
accentus , ūs, m. (accino), I) das Antönen, Blasen jmds., ... ... Fronto de orat. p. 158 N. – II) (gramm. t.t.) das Beitönen, als Überstzg. v. ...
abiectus , a, um, PAdj. m. Compar. u. Superl. (abicio ... ... oratio nimis alta et exaggerata), Cic. – II) zu Boden gedrückt, a) der Stufe, dem Stande, Range nach, niedrig, gemein ... ... .: animus, Cic.: animus abiectior, Cic.: m. Genet. loc., multos sibi maestiores et abiectiores animi ...
absolūtē , Adv. m. Compar. (Plin. ep. ... ... in sich abgeschlossen, vollständig, vollkommen, Cic. u.a.: vivere, vollk. (= sittlich ... ... , unumwunden, Amm. u. Auson. – als gramm. t.t., ohne Kasus, absolut, proferre verba transitiva, Prisc.: ...
acceptor , ōris, m. (accipio), I) der Empfänger, (Ggstz. donator), Cod. ... ... inscr. Lat. 14, 2 u. 150. – Übtr.: a) im allg., acc. iniuriae (Ggstz. illator), Boëth. ...
Buchempfehlung
Der satirische Roman von Christoph Martin Wieland erscheint 1774 in Fortsetzung in der Zeitschrift »Der Teutsche Merkur«. Wielands Spott zielt auf die kleinbürgerliche Einfalt seiner Zeit. Den Text habe er in einer Stunde des Unmuts geschrieben »wie ich von meinem Mansardenfenster herab die ganze Welt voll Koth und Unrath erblickte und mich an ihr zu rächen entschloß.«
270 Seiten, 9.60 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro