accēnsor , ōris, m. (accendo), der Anzünder, lucernae, Augustin. in euang. Ioann. tract. 23, 3.
Absyrtos , ī, m. (Ἄψυρτος), ein Fluß in Illyrien, Lucan. 3, 190.
addictor , ōris, m. (addico), der Verurteiler, innocentium, Augustin, op. imperf. c. Iul. 1, 48.
acridium , ī, n. = diagrydion (w.s.), Isid. 17, 9, 64 (wo viell. diacridium zu lesen).
adimitio , ōnis, f., Gloss. V, 344, 19 u.ö. = ademptio.
adamātor , ōris, m. (adamo), der Liebende, Tert. de cult. fem. 2.
adauctor , ōris, m. (adaugeo), der Erhöher, Tert. de test. anim. 2.
accubito , āre = accubo (w.s.), Sedul. in carm. pasch. praef. 2.
2. accēnsus , a, um, Partic. v. accendo, w.s.
admīstio , ōnis, f., s. admīxtio.
abscissē , falsche Lesart st. abscise, w.s.
Abantēus , -tiadēs , , -tias , , -tius , s. Abās.
ad-īnstar , richtiger ad instar, s. īnstar.
Achillēa , -ēis etc., s. Achillēs.
Abȳdēnus , a, um, s. Abȳdus.
Acciānus , s. Attiānus unter Attius.
acclīvus , a, um, s. acclīvis /.
āctuāria , s. 1. āctuārius .
1. adauctus , a, um, s. ad-augeo.
Acchulla , s. Acilla.