ephedra , ae, f. (εφέδρα), eine auch anabasis gen. Pflanze, nach Fraas Ephedra fragilis. L., Plin. 16, 36.
ophiaca , ōrum, n. (ὀφιακά), Gedichte od. Schriften über Schlangen, Plin. 20, 258.
aporrīa , ae, f. (ἀπόρροια), der Abfluß, Placid. gloss. (V) 4, 19.
spīraea , ae, f. (σπειραία), die Spierstaude (Spiraea, L.), Plin. 21, 53.
spīcula , ae, f. = chamaepitys, Ps. Apul. herb. 26.
aprōnia , ae, f. = bryonia, Plin. 23, 27.
Appulia , - ieus , s. Apūlia.
apēcula , s. apicula.
applūda , s. aplūda.
spongea , ae, f., s. spongia.
per-tergeo , tersī, tersum, ēre, abwischen, abtrocknen, I) eig.: gausape mensam, Hor.: spongiā vasa, Colum.: vidisse se in somnis a nescio quo deorum spongeā corpora sua pertergeri, Val. Max. – II) übtr., leicht berühren ...
cado , cecidī, cāsūrus, ere (altind. çad-, Perf. ... ... a) v. lebl. Subjj., absol.: quare calix, si cecidit, frangitur; spongia, si cecidit, non frangitur, Sen.: bis patriae cecidere manus, Verg.: articulus ...
2. Lūna , ae, f., Stadt an der Grenze Liguriens ... ... § 72). Sil. 8, 480 sq.: Lunae portus, j. Hafen von Spezzia, Liv. 34, 8, 4 (Lunai portus, Enn. ann. 16 ...
aplūda (applūda), ae, f. (s. Walde, Etym. Wörterb. 2 S. 51), der Abgang, a) die Spreu, Naev. com. 117. Plin. 18, 99. Vgl. Paul. ex Fest. 10, ...
spīnus , ī, f. (spina), ein dorniger Strauch, der Schlehdorn, Schwarzdorn (Prunus spinosa, L.), Verg. georg. 4, 145. Pallad. 3, 25, 6. – / Heteroklit. Abl. Sing. spinu, Varro de vit. pop. Rom ...
re-ōrno , āre, wieder putzen, reornantur et specula lunae, quae menstruus numerus attriverat, Tert. de res. carn. 12; vgl. Not. Tir. 33, 89.
actaea , ae, f. ein starkriechendes Kraut, Christophskraut (Actaea spicata, L.), Plin. 27, 43.
spinea , anderer Name für spionia, eine Art Weinstöcke, Plin. 14, 34.
sphēra , s. sphaera /.
Spīnga , s. Sphīnga.