cessātor , ōris, m. (cesso), der Saumselige, Säumige, nequam et c. Davus, Hor.: de libris (was die B. betrifft) Tyrannio est c., Cic.: cessatorem esse solere, praesertim in litteris (im Briefschreiben), Cic.
cessātrīx , īcis, f. (Femin. zu cessator), die Saumselige, Tert. adv. Marc. 1, 24.