contortus , a, um, PAdi. (v. contorqueo), I) verschlungen, verwickelt, c. et difficiles res, Cic. – von Gedanken u. Reden usw. = geschraubt, gekünstelt, gezwungen, c. et aculeata quaedam σοφίσματα, Cic.: ...
contortē , Adv. m. Compar. (contortus), gezwungen, geschraubt, verschroben, griech. ὑπερβατῶς, ne quid contorte dicatur, Cic. de inv. 1, 29 (Cornif. rhet. 1, 15 unecht): contortius eloqui, Auson. grat. act. ( ...
contortulus , a, um (Demin. v. contortus), etwas geschraubt, conclusiunculae, Cic. Tusc. 2, 42.
contortiplicātus , a, um (contortus u. plico), verdreht und verwickelt, Plaut. Pers. 708.
con-dūco , dūxī, ductum, ere, I) tr.: A) ... ... (angespannte), Cael. Aur. chron. 4, 3, 20: u. so contortus vel conductus vultus, Cael. Aur. chron. 2, 1, 5: vultus ...
con-torqueo , torsī, tortum, ēre, in die Runde ... ... gewundene, Plin.: arbor magna ex parte contorta, krumm gewunden, Plin.: crinis contortus, Sen. poët.: contortus vel conductus vultus, verzerrtes od. verzogenes, Cael. Aur. chron. 2 ...