dummodo , s. dumno. II, 4.
egeo , guī, ēre, I) dürftig sein, darben, Mangel ... ... ) absol.: egebat? immo locuples erat, Cic.: semper avarus eget, Hor.: dummodo ipse egeat, wenn nur der Herr darbt, Catull.: egebat aerarium, ...
2. nē , die urspr. u. eig. latein. Verneinungspartikel, ... ... – 5) in restringierenden Sätzen in den Verbndgg. dum ne, modo ne, dummodo ne, tantum ne, wenn nur nicht, nur nicht, Komik., ...
dum (wie alle Zeitadv. auf um [wie ... ... Bedingungssätzen, mit dem Konjunktiv, Ter., Sall., Cic. u.a.: verstärkt dummodo, Cic. u.a.: auch getrennt dum potiar modo Ter. – ... ... ne, wenn nur nicht, Komik. u. Cic.; verstärkt dummodo ne, Cic.
... modo m. Konj. (vgl. dummodo) = nur vorausgesetzt, daß usw., gesetzt nur, daß usw., ... ... Konjunktiv, Prop. 1, 18, 4. – d) modo si = dummodo, wenn nur, wofern nur, persequar inferius, modo si licet ...
ex-eo , iī, (selten īvī), itum, īre, I ... ... – f) ausgehen = sich endigen, v. Verben, dummodo per eandem litteram in infinitivo exeant, Quint. 1, 6, 8. – ...
in-no , āvī, ātum, āre, in od. ... ... Amm. 14, 2, 10. – m. Dat. worauf? dummodo innare aquae possent, Liv. 21, 26, 9: pueros fluviis innare docebit, ...
vinco , vīcī, victum, ere ( gotisch weihan, ahd. ... ... ; viceris, Ter.: vincite, si ita vultis, Caes.: vincerent ac sibi haberent, dummodo scirent, Suet. – / Partiz. Fut. Akt. in der Vulgärspr. ...
cinis , eris, Abl. ere u. erī, m., ... ... patroni cineres, Quint.: c. matris, Hor. – poet., cedo invidiae, dummodo absolvar cinis, nach meinem Tode, Phaedr.: post cinerem, nach Verbrennung ...
... . Infin. als Subj., est mihi tanti, huius invidiae crimen subire, dummodo etc., Cic.: fuit tanti non revocare promissum suum, Sen.: u. ellipt., sed est mihi tanti, dummodo etc., Cic.: quid quaeris? Fuit tanti, Cic.: etiam tabulae proferentur; ...
cōn-sequor , secūtus sum, sequī, beifolgen, d.i. ... ... etw. treffen u. dgl., non est turpe non consequi, dummodo sequaris, Sen. de ben. 5, 5, 3. – m. ...