oppūgnātor , ōris, m. (oppugno), der Berenner, ... ... im polit. Leben, hostis et oppugnator patriae Antonius, Cic.: Caulonis oppugnatores, Liv.: ignem tectis oppugnatores iniecerunt, Tac. – bildl., meae salutis non modo non oppugnator sed etiam defensor fuit, Cic. Planc. ...
oppūgnātrīx , trīcis, f. (Femin. zu oppugnator), die Angreiferin, Bekämpferin, daemonum, Augustin. serm. 30 (?).
oppūgnātōrius , a, um (oppugnator), zur Bestürmung gehörig, Bestürmungs-, res, Vitr. 10, 12, 2 u.a.