propinquus , a, um (prope), nahe, I) ... ... Nep., sibi iuncti, Suet.: consanguinitate propinquus, verschwistert, Verg.: affinitates et propinquae iam cognationes, Liv.: m. Dat., propinquus principi sanguis, Tac.: tibi genere propinqui, Sall.: poet., ...
propinquo , āvī, ātum, āre (propinquus), I) intr. sich nähern, nahen, herannahen, A) eig.: α) von leb. Wesen, fuge, nate, propinquant, Verg.: acies legionum propinquabat, Tac.: ubi propinquare hostes patefactum est, Aur. ...
propinquē , Adv. (propinquus), nahe, in der Nähe, Fronto ad Anton. imper. 2, 2 extr. p. 106, 1 N.: vide quis loquitur tam propinque, Plaut. truc. 499: eccam adest propinque, ibid. 575.
propincus , s. propinquus.
propinquitās , ātis, f. (propinquus), I) die Nähe, loci, Cic.: hostium, Caes.: ex propinquitate pugnare, aus, in der Nähe, Caes. – II) übtr.: a) die Verwandtschaft, sanguinis, Augustin.: arta, ...
per-propinquus , a, um, I) sehr nahe, Acc. tr. bei Cic. de div. 1, 45. – II) sehr nahe verwandt, subst., ein sehr naher Verwandter, M. illius Aurii perpropinquus, Cic. ...
hortus , ī, m. (v. χόρτος), jeder eingezäunte ... ... Garten, maceria horti, Liv.: hortus aedium, Liv.: hortus apricus, Cic.: propinquus cubiculo hortus, Liv.: hortum conducere, Cic.: rigando horto manus locare, Plin. ...
1. aliēnus , a, um (alius), Adi. m. ... ... nicht verwandt, nicht angehörig (Ggstz. meus, tuus, suus u. propinquus, affinis, sanguine coniunctus, amicus, familiaris, familiaris et necessarius), absol., ...