subtīlis , e ( aus *sub-texlis untergewebt, ... ... v. Rednern u. Schriftstellern, subtilis oratione, Cic. (vgl. subtilis deductā oratione Menelaus, Auson.): Lysias subtilis atque elegans, Quint.: Lysias egregie subtilis scriptor atque elegans, Cic.: praeceptor ...
līmātus , a, um, PAdi. (v. 2. limo), gefeilt, abgeschliffen, verfeinert, homo oratione maxime limatus atque subtilis, der seine Reden mit der größten Sorgfalt u. Genauigkeit ausarbeitet, Cic.: ...
concinnis , e (Nbf. v. concinnus), zierlich (Gloss. subtilis), lucerna, Apul. met. 5, 20.
soubtilis , s. subtīlis.
subtīlitās , ātis, f. (subtilis), die Feinheit, Dünnheit, Zartheit, I) eig.: linearum, Plin.: ferramentorum, feine Schneide, Schärfe, Plin.: muliebris, Schlankheit, Zartheit, Vitr.: columnae, Zierlichkeit, Vitr.: qui cupidiores eius subtilitatis ...
subtīliter , Adv. (subtilis), fein, zart, I) eig.: res subtiliter conexae, Lucr.: dividere alqd, Plin.: fodere, nicht tief, Pallad. – II) übtr.: a) fein, scharfsinnig, gründlich, genau, iudicare, Cic.: ...
īn-subtīlis , e, nicht scharfsinnig, dah. non ins., gar scharfsinnig, Papin. dig. 30, 1, 11. – Adv. īnsubtīliter , Ulp. dig. 2, 14, 7. § 6 u.a.
per-subtīlis , e, I) sehr sein, sehr zart, animus, Lucr. 3, 179. – II) bildl., sehr sein = sehr durchdacht, quoniam tua fuit perelegans et persubtilis oratio, Cic. Planc. 58.
persuptīlis , s. per-subtīlis.
subtīliloquus , a, um (subtilis u. loqui), fein redend, Tert. adv. Marc. 5, 19.
subtīliloquentia , ae, f. (subtilis u. loquor), die feine Rede, Tert. adv. Marc. 5, 19.
aciēs , ēi, f. (vgl. ācer u. das ... ... Cic.: falcis, Verg.: hastae, Ov.: rostri, Plin.: gladius, cui ad secandum subtilis acies est, Sen.: dah. mera acies (ferri), das scharfe Korn ...
sagāx , ācis, Abl. ācī (sagio), leicht spürend, ... ... scharfsichtig, scharfsinnig, mens, Cic.: vir sagacis animi, Plin.: sagax et admodum subtilis ingenio, Eutr.: sagax et acutus et sollers, Paul. ex Fest.: ingenia ...
dē-dūco , dūxī, ductum, ere, I) von einem höhern ... ... Quint.: carmina proveniunt animo deducta sereno, Ov.: tenui deducta poëmata filo, Hor.: subtilis deductā oratione Menelaus, Auson.: ded. commentarios, Quint.: mille die versus, Hor ...
vestis , is, f.( altind. vastē, er kleidet sich, ... ... Theb. 7, 245. – / Vulg. Form bestis, zB. bestis subtilis, grossior, Edict. Diocl. 7, 48 u. 51.
gladius , iī, m.( zu glaber, also ›das glatte‹), ... ... cruentus, Cic.: gladius cruore domini madens, Val. Max.: gladius, cui ad secandum subtilis acies est, Sen.: gladius, quo noxii iugulantur, Henkerschwert, Val. Max ...
ēlegāns , antis, Adi. m. Compar. u. Superl ... ... (korrekt), logisch richtig, α) v. Pers.: Lysias subtilis atque elegans, Quint.: elegans in dicendo, Cic.: elegans in versibus componendis, ...
ēgregiē , Adv. (egregius), vor allen erlesen, ersehen, ... ... egr. multae, Lucr.: egr. cara, Ter.: egr. fortis, Cic.: egr. subtilis scriptor et elegans, Cic.: egr. improbus, Gell.: egr. placere, Cic.: ...
scrīptor , ōris, m. (scribo), der Schreiber, ... ... – β) absol. = der Schriftsteller, v. Redner, subtilis scriptor, v. Lysias, Cic.: v. Historiker, Sall. u ...
Buchempfehlung
Drei Erzählungen aus den »Neuen Dorf- und Schloßgeschichten«, die 1886 erschienen.
64 Seiten, 4.80 Euro