titubātio , ōnis, f. (titubo), das Wanken, der wankende Gang, in ipsa ebrietate tit., Sen. ep. 95, 16: vel si exiguā pes eorum (funambulorum) titubatione deviaverit, Cassian. coll. 23, 9. – übtr ...
conturbātio , ōnis, f. (conturbo), die Verwirrung, Verstörung ... ... metus excutiens cogitata, Cic. Tusc. 4, 19: post rem rubor, pallor, titubatio et alia signa conturbationis et conscientiae, Cic. top. 52.