[1027] Catacecaumenē, ēs, f. (922;945;964;945;954;949;954;945;965;956;941;957;951; von κατακαίω), eine der Sonne ausgesetzte, weinreiche Gegend in Mäonien od. Mysien (vgl. Vitr. 2, 6, 3); dav. Catacecaumenītēs, ae, m. (922;945;964;945;954;949;954;945;965;956;949;957;943;964;951;962; sc. οινος), der Wein dieser Gegend, Vitr. 8, 3, 12. Plin. 14, 75.