confinalis

[1448] cōn-finālis, e (confinis), a) die Grenze bildend, Grenz-, lineae, Gromat. vet. 309, 11. – b) = ὅμορος (Gloss.), angrenzend (vgl. Isid. 10, 52), populi, Cassiod. var. 7, 4. – Plur. subst., cōnfīnālēs, ium, m., die Grenznachbarn, conregionales (Gebietsnachbarn) et confinales sui, Augustin. de civ. dei 2, 17.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 1448.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: