[2071] 2. dērīsus, ūs, m. (derideo), das Verlachen, Verspotten, Verhöhnen, der Spott, derisus causā, Val. Max.: a derisu non procul abest risus, Quint.: facile ad derisum stulta levitas ducitur, [2071] Phaedr.: naribus labrisque derisus significari solet, Quint.: derisum non effugere, Sen.: derisum effugere non posse, Sen. rhet.: alqm ludificari et derisui habere, Porphyr. Hor. ep. 2, 2, 215.