[2110] dētruncātio, ōnis, f. (detrunco), das Abhauen, ramorum, Plin. 24, 57: membri, Tert. de res. carn. 57. Augustin. op. imperf. c. Iulian. 6, 18. – absol., das Stutzen (der Äste), Plin. 17, 237.