[2231] dissuāsio, ōnis, f. (dissuadeo), das Widerraten, Abraten, die Rede gegen etw. (Ggstz. suasio), Cornif. rhet. 1, 2: rogationis eius, Cic. Clu. 140: dissuasio legis agrariae apud populum, Ascon. Cic. in Pison. § 24. p. 9, 3 K. – Plur. dissuasiones (Ggstz. adhortationes), Sen. ep. 94, 39.