[2947] glūtinātio, ōnis, f. (glutino), das Zusammenleimen, übtr., die feste Verheilung, vulneris, Cels. 7, 27. p. 315, 23 D.: quo facilius glutinatio fieri solet, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 12, 141: Plur., eius enim factae glutinationes, ibid. § 142.