[3071] honōrābilis, e (honoro), I) ehrenhaft, ehrenvoll, haec ipsa sunt honorabilia, quae videntur levia atque communia, salutari, appeti, decedi, assurgi etc., Cic. de sen. 63: nomine honorabiliore theurgian vocant, Augustin. de civ. dei 10, 9, 1. – II) geehrt, angesehen, personae, [3071] Amm. 30, 4, 16: eo quod esset (Ioakim) honorabilior omnium, Vulg. Daniel 13, 4.