[165] in-congruēns, entis, inkonsequent, ungereimt, sententia alcis dissoluta atque inc., Plin. ep. 4, 9, 19: quod est incongruens et absurdum, Lact. 3, 8, 35. – m. Dat., Stoica disciplina pleraque est et sibi et nobis incongruens, Gell. 12, 5, 5. – incongruens est m. folg. Infin., incongruens atque ineptum est non in pectore sed in labris habere bonitatem, Lact. 3, 16, 4: m. folg. ut u. Konj., esse autem perversum et incongruens, ut simulacrum hominis a simulacro dei colatur, Lact. 2, 17, 6: u. so Lact. 4, 30, 6. – Superl., Augustin. de dono persev. 61.