[344] integumentum, ī, n. (intego), die Überdeckung, Bedeckung, Decke, Hülle, I) eig.: ea legio linteata ab integumento consaepti, in quo sacrata nobilitas erat, appellata est, Liv. 10, 38, 12: lanx cum integumentis, quae Iovi apposita fuit, decĭdit de mensa, Liv. 40, 59, 7: vestis aut pellis, quae iis integumento erant, Aur. Vict. de orig. gent. Rom. 13, 2: integumenta carnalia, Ambros. de Isaac et anima 4. § 16. – II) übtr.: A) die verhüllende, verbergende Decke, die Hülle, frontis, Cic. post red. in sen. 16: haec flagitiorum integumenta, Cic. Cael. 47: istius insignis nequitia frontis involuta integumentis, Cic. Pis. 12: lubenter enim te evolutum illis integmentis (integum.) dissimulationis tuae nudatumque perspicio, Cic. de or. 2, 350. – B) die schützende Bedeckung = der Schutz, Schirm, Schild, illius sum integumentum corporis, Plaut. Bacch. 601: istaec ego mi semper habui aetati integumentum meae, Plaut. trin. 313.