[1007] mordicātio, ōnis, f. (mordico), das Kneipen, Grimmen, ventris, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 30, 161: mordicationem facere intestinis, ibid. 2, 18, 105: cibos mitiores et sine mordicatione accipiant, Plin. Val. 5, 9: Plur., mordicationes eius loci sentiunt (aegrotantes), Cael. Aur. de sign. diaet. pass. 84.