[1129] negito, āvī, āre (Intens. v. nego), beharrlich-, [1129] standhaft verneinen, -leugnen, absol., vix negito, Plaut.: rex primo negitare, Sall.: renuit negitatque Sabellus, Hor.: m. folg. Acc. u. Infin., ne fieri negites quae dicam posse, Lucr. 4, 910 (913): negitare adeo me natum suum, Plaut. merc. 55 G.: qui illi ostenderit eam, quam multos annos esse negitavisset, veri et falsi notam, Cic. Acad. 2, 69.