[1256] oboedientia (obēdientia), ae, f. (oboediens), der Gehorsam, absol. od. m. subj. Genet., Cic. de off. 1, 102; parad. 5, 35. Vulg. eccl. 4, 17; Sirach 3, 1 u.a. – m. obj. Genet., imperiorum, Plin. 8, 1 (der Elefanten). – m. circum u. Akk., mira plebei circum eum ob. (der Bienen), Plin. 11, 52. – m. in u. Abl., laudabilior quattuor et viginti (fascium) in consimili re ob., Val. Max. 1, 1, 3.