[1412] 2. ōsculo, āvī, ātum, āre (archaist. Nbf. v. osculor), küssen, osculavi caput, Titin. com. 155: osculato tuo capite, Apul. met. 2, 6: genua eius osculare, Spart. Hadr. 25, 1: genua sibi osculari patiebatur, Capit. Maximin. iun. 2. § 7: cum videret sacerdotibus a domestica sorore vel matre manus osculari, Paulin. vit. Ambros. 4: osculor ab illo, Cledon. 19, 4 K.