[1572] per-cupio, ere, sehr wünschen, sehr gern wollen, et id ego percupio obsequi gnato meo, Plaut. asin. 76: Th. Vin interea, dum venit, domi opperiamur potius quam hic ante ostium? Ch. Immo percupio (verst. domi opperiri), Ter. eun. 894 sqq.: quas (bonas artes) qui sinceriter percupiunt appetuntque, hi sunt vel maxime humanissimi, Gell. 13, 17 (16), 1: quamquam ego percupiam omnino te nosse, Augustin. epist. 28, 1.