[1705] pigrēsco, ere (pigreo), träge-, langsam werden, ut aëra non sinerent pigrescere, Sen. nat. qu. 5, 18, 1: cum Hippopotamus aviditate nimiā extuberato ventre pigrescit, Amm. 22, 15, 23: possit pigrescere Cyllenius, Mart. Cap. 1. § 38: Nilus pigrescit, Plin. 18, 167: ergo non pigrescamus [1705] et de terrenis consurgamus, Ambros. de virgin. 17. §. 110: quibus intimorum gressus pigrescat animorum, Ambros. in Luc. 10. §. 23: pigrescunt (aegri) ad omnia, Th. Prisc. 2, 7.