[1761] pollūtus, a, um, PAdi. (v. polluo), unkeusch, lasterhaft, sündhaft (vgl. Gloss. ›pollutus, μεμιασμένος, βέβηλος, μεμολυσμένος, ἀκάθαρτος‹), femina, Liv. 10, 23, 10: princeps, Tac. hist. 2, 37: scelesta pollutaque femina, Apul. met. 10, 34. – pollutior senectus, Sil. 11, 47. – pollutissimus senex, Apul. met. 9, 37.